Woensdag 20 februari 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
Sieglinde - Eva-Maria Westbroek
Siegmund - Clifton Forbis
Hunding - John Tomlinson
Schubert: Symfonie nr. 8 'Onvoltooide'
Wagner: Die Walküre - akte 1
Wat een concert! Allereerst: een prachtig gespeelde Onvoltooide. Wat een sublieme muziek toch, waarin het KCO het ideale orkest is. De drie lagen (strijkers-houtblazers-koperblazers) die in deze symfonie zulke prachtige verbindingen aangaan, klonken deze avond hemels. Van Harnoncourt herinner ik me een dramatischer interpretatie, maar zo mooi als vanavond hoorde ik dit werk niet eerder. En dan de eerste akte uit Die Walküre. Ik bestelde voor (concert)vriend C en mijzelf meteen na uitkomen van de seizoensbrochure vorig jaar een los kaartje, met als opdracht: we hoeven niet naast elkaar, als we maar in de zaal en niet op het podium zitten. We zaten inderdaad niet naast elkaar, maar wel in de zaal op prima plekken. En dan deze drie geweldige zangers naast Haitink! Die hoorde ik een aantal jaren geleden in het Concertgebouw tijdens zijn Carte Blanche-serie met het orkest van Covent Garden in een complete Walküre, en toen sleepte hij een haperende Siegmund door die eerste akte heen. Vanavond ging alles vanzelf, met drie fantastische zangers: een prima Siegmund (2 x 8 seconden Wälse), een dreigende Tomlinson (ook dat kan hij dus, komend najaar Boris bij DNO!) en een allesovertreffende Sieglinde van Eva-Maria Westbroek. Ze was perfect bij stem, ging volledig op in haar rol en was het centrum van het podium. Niet eerder werd de tegenstelling in deze akte zo fraai gerealiseerd: het eerste halfuur biedt ingehouden dreiging, zwijgen en onuitgesproken emotie, en dan slaat opeens de vlam in de pan en giert de romantiek door alle poriën. Op deze woensdagavond in de B-serie ging het publiek van naar beneden afgerond gemiddeld 88 jaar volledig uit zijn dak.
6 opmerkingen:
Nu ben ik geen Harnoncourt-fan, maar die weet tenminste een Schubert te dirigeren waar je niet bij in slaap valt.
Nu had ik de hoop dat Haitink de meeste repetitietijd had ingezet op de Walküre, maar helaas, hij ging na de pauze verder op de met Schubert ingeslagen weg: op de klank gedirigeerd (weliswaar een prachtige klank).
Er was een zekere zindering, maar het was mij allemaal te subtiel, te gedoseerd, te precies, te vlak, te accentloos.
De boven zichzelf uitstijgende zangers zorgden voor het echte drama en maakten het concert meer dan de moeite waard!
Tja, het is maar wat je romantiek noemt. “Grandiloquent hysteria” noemde Debussy de rollen van Wagner’s Teutoonse operahelden, en bij dat oordeel sluit ik me graag aan. Ik was uitgenodigd voor dit concert (zondagmiddag) en ben maar gegaan, vooral vanwege Haitink, Schubert en Eva-Maria Westbroek. Schubert viel me niet mee. Het was allemaal schitterend van klank en nuance (we zijn verwend met het KCO), maar ik hoor graag wat meer passie en energie in deze symfonie. Hatink’s directie blijft fascineren. Met het vorderen der jaren wordt zijn gestiek steeds ingetogener; doet me sterk denken aan Giulini.
En dan Wagner. Eva-Maria Westbroek heeft een grootste stem en uitstraling; daar kon ik nog wel van genieten. Maar verder blijft het natuurlijk bombastische B-film muziek. Kortom, ik blijf trouw lid van de anti-Wagner club (met een ledental waar de Wagner fanclub slechts van kan dromen…). Gelukkig heeft dit concert mijn verse herinnering aan de fantastische Giulio Caesare uitvoeringen niet kunnen uitwissen (ik ben afgelopen week twee keer geweest). Naar alle waarschijnijkheid het absolute hoogtepunt van dit Operaseizoen. Had je niet mogen missen. (WHM)
Ik heb het concert van vrijdagavond j.l. bijgewoond. Ik kwam voor Eva-Maria Westbroek, omdat ik helemaal weg van haar ben sinds ik haar gehoord (en gezien!) heb in/als Lady MacBeth van Mtensk van Sjostakovitsj met het KCO onder Jansons in 2006. Dat was zeer imponerend. Van die voorstelling is een hele mooie DVD verschenen, die nog iets toevoegt aan de optredens in het Muziektheater, omdat je nu veel beter de gezichtsuitdrukkingen kunt zien. Vrijdagavond met Wagner was Eva-Maria Westbroek wederom heel indrukwekkend, soms ook zonder woorden trouwens. Niet alleen een steengoede zangeres, maar ook een geweldige actrice. Op de site van het KCO is een interview met haar te zien en te beluisteren. De beide mannelijke solisten stonden overigens ook hun mannetje. Ik ben niet zo'n Wagnerfan, het duurt me allemaal veel te lang, maar één zo'n akte van een uur is prima te pruimen. Haitink vond ik voortreffelijk dirigeren in Wagner, degelijk in Schubert. Wat meer drama en contrast daarin had niet misstaan.
Off Topic, aanvulling opmerking WHM: Giulio Cesare is een hoogtepunt in de gehele DNO historie! Werkelijk alles klopte tot in de details: de onweerstaanbare muziek van Händel, de sublieme directie (Rene Jacobs) en regie (echtpaar Hermann), het voortreffelijke orkest, de uitmuntende zangers, de zaal (Stadsschouwburg)...
Een onuitwisbare herinnering en ik ben er nog altijd lyrisch over. Gevraagd en ongevraagd vertel ik het iedereen :-) (LR)
LR, off the line moet kunnen. Goed te horen over je enthousiasme over Giulio Cesare. Ik ben nog steeds lyrisch, evenals na de uitvoering in 2001 (zelfde regie; toen Marc Minkowski en zijn barokorkest; en met Christine Schaefer, Magdalena Koczena en Charlotte Hellekant). Maar deze uitvoering was zo mogelijk nog indrukwekkender.
Ik had gehoopt op Danielle de Niese als Cleopatra, maar Sandrine Piau was even onweerstaanbaar (en humoristisch; zie YouTube) en gezegend met een schitterende stem (een klasse beter dan die van vervangster Rosemary Joshua, die ik drie dagen eerder hoorde, hoewel ook zij een hoogst verleidelijke Cleopatra acteerde).
Maar de echte openbaring voor mij was Lawrence Zazzo, als Cesar. Marijana Mijanovic was ziek, dus ik heb Zazzo twee keer mogen horen. Wat een ongelooflijk fraaie countenor. Nog nooit zoiets gehoord. Christiane Stotijn vond ik ook fantastisch. Niet alleen als vocaliste maar ook als actrice. Zij was bij de Madrigalen van Monteverdi ook al zo geweldig. Charlotte Hellekant deed het ook fraai; een iets minder draagkrachtige stem dan Stotijn (maar haar fascinerende uiterlijk vergoedt veel; althans bij mij).
Het Freiburger Barockorchester. Wat een klank en een zichtbaar speelplezier olv Jacobs. Gemiddelde leeftijd 25-30 jaar, schat ik. En dan die enscenering en regie! Enfin, laat ik stoppen; dan moet ik zelf maar een weblog beginnen...(WHM)
In aanvulling op mijn opmerking over Sandrine Piau. Zie: http://www.youtube.com/watch?v=jdZDZEx-aE0
Een reactie posten