28 november 2008

Concert 27 november 2008


Donderdag 27 november 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Jaap van Zweden
Alexei Ogrintchouk, hobo

Wagenaar: Ouverture Cyrano de Bergerac
Mozart: Hoboconcert
Sjostakovitsj: Symfonie nr. 5


Na zijn successen in de VS is Jaap van Zweden weer terug in eigen land, en nu dan mijn eerste keer dat ik hem het KCO hoorde leiden. Van Zweden is een groot dirigent, ook al dirigeert hij wat slungelig. Zijn kwaliteit ligt vooralsnog in gedrevenheid en de afwerking van het orkestspel. Alles klonk scherp, markant en precies. Hij haalde uit de vrij warrige ouverture van Wagenaar wat eruit te halen viel en de samenwerking in het hoboconcert van Mozart met Alexei Ogrintchouk kon niet beter. Ogrintchouk had er zichtbaar zin in, en zijn spel is zowel technisch als lyrisch perfect. In de hoofdschotel van dit concert, de Vijfde van Sjostakovitsj, peilde Van Zweden misschien niet de dramatische lading die ik Haitink er wel eens uit heb horen halen - dat was trouwens ruim 20 jaar geleden, met Jaap van Zweden als concertmeester... Maar de uitvoering stond als een huis, liet de muziek voor zichzelf spreken en werd prachtig sonoor gespeeld. Het KCO laat zich niet zomaar verleiden tot klasse orkestspel; Van Zweden kreeg het voor elkaar.
De foto van Van Zweden is van Marco Bakker (www.marcobakker.com) - bij wijze van copyrightvermelding.

11 november 2008

Concert 6 november 2008


Donderdag 6 november 2008, Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht
Koor en Orkest Collegium Vocale Gent o.l.v. Philippe Herreweghe
Dorothee Mields, sopraan
Damien Guillon, altus
Hans Jörg Mammel, tenor
Stephan MacLeod, bas

Bach: Cantate Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen, BWV 12
Schütz: Aus der Tiefe, SWV 25
Bach: Cantate Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir, BWV 131
Bach: Cantate Ich hatte viel bekümmernis, BWV 21


Het is alweer twee jaar geleden dat Herreweghe met zijn formatie in het Concertgebouw tijdens de zaterdagmatinee een geweldig concert gaf met enkele prachtige Bach-catates (lees de log daarvan hier). Maar in mijn herinnering nog zo kort geleden! Groot mijn vreugde toen ik opeens op internet een nieuw Cantate-concert aangekondigd zag, en dubbel groot omdat ze daarbij ook mijn favoriete cantate zouden uitvoeren: BWV 131. Het werd een subtiel feest van schoonheid, daar in die aluminium fabrieksdoos langs de snelweg A2. De cantate BWV 12 begint met een Sinfonia, en de muziek van het daaropvolgende koor gebruikte Bach later voor het Crucifixus in de Mis in b. Tja, wie daar ongevoelig voor is... De korte psalmzetting Aus der Tiefe van Schütz voor dubelkoor en basso continuo kon niet fraaier gezongen worden. 12 zangers in totaal telde het koor van Herreweghe, en wat een afwerking en homogeniteit! Over de pracht van BWV 131 geen verder woord; wie het werk niet kent moet het snel maar gaan kopen (Herreweghe nam het al heel lang geleden op, en die uitvoering is voor weinig geld te krijgen). Maarten 't Hart schrijft naar aanleiding van BWV 21 dat het jammer is dat Bach nooit een opera heeft gecomponeerd. En inderdaad: het duet tussen de Ziel en Jezus is het hoopgtepunt van deze cantate. Alleen al het spel met het 'ja' en 'nein' is geniaal. Maar voor dit duet was er ook al die prachtige sopraanaria, die door Dorothee Mields onaards mooi gezongen werd. Last but not least: in elke van deze drie Bach-cantates heeft de solo-hobo in minstens een aria of deel de tegenstem. En vanavond zat daar Marcel Ponseele in het orkest, ontegenzeggelijk de beste 'authentieke' hoboïst. Dan is het leven weer even helemaal perfect.

04 november 2008

Opera 28 oktober 2008


Maandag 28 oktober 2008, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Moessorgksy: Boris Godoenov

Boris - John Tomlinson
Feodor - Brian Asawa
Xenia - Marina Zyatkova
Sjoejski - Chris Merritt
Pimen - Vladimir Vaneev
Varlaam - Werner van Mechelen
Koor van De Nederlandse Opera
Residentie orkest o.l.v. Alexander Lazarev

Tweede bezoek aan deze opera. De muziek blijft geweldig, en de enscenering blijft geslaagd. De herbergscène is voor het verhaal niet echt essentieel, en haalt dan ook de vaart uit de voorstelling. De confrontatie tussen Boris en Sjoeijski maakt dan alles weer goed. De vocale bezetting is prima, John Tomlinson een indrukwekkende Boris, en het orkestaandeel vind ik nog steeds niet ideaal. Maar goed, Moessorgky is de grote winnaar; wat een sublieme opera is dit toch.