15 mei 2012

Concert 9 mei 2012


Woensdag 9 mei 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons

R. Strauss: Also sprach Zarathustra
R. Strauss: Metamorphosen
R. Strauss: Suite uit Der Rosenkavalier

De combinatie Jansons/KCO/Strauss behoeft eigenlijk geen toelichting meer: de liveopnames van Ein Heldenleben, Don Juan en Eine Alpensinfonie spreken boekdelen. Er hingen deze avond vele microfoons boven het orkest, dus de kans is groot dat ook dit concert later op het eigen KCO-cd-label verschijnt. En hoezeer kijk ik daar nu al naar uit. De opening van Also sprach Zarathustra is sinds een wasverzachterreclame uit de jaren zeventig overbekend, maar breng het maar eens overtuigend ineens. Ik hoorde het stuk eerder door Haitink en De Waart, maar niet zo overtuigend als nu. Ook de dirigenten van mijn opnames op cd (o.a. Reiner, Von Karajan en Kempe) hebben moeite met dit stuk. Maar ik voorspel dat de opname van deze uitvoering onder leiding van Jansons straks iedere andere naar het tweede plan doet verhuizen. De Suite uit Der Rosenkavalier moet in elk geval op cd verschijnen; het is de heerlijkste muzikale uitsmijter die je je kunt voorstellen. En Jansons dirigeert alsof het een ultiem meesterstuk is. Met de Metamorphosen heb ik niet zoveel; het is me te 'bedacht'. Prachtig gespeeld, maar ik wil bij Strauss gewoon veel weelderig orkestgeluid. Vanaf het podium klonk dat daarvoor en erna allemaal verrukkelijk. Tja, Jansons in de Salome en Elektra, dan hoeft daarna echt niks meer...
Geweldige foto van Mat Hennek.

14 mei 2012

Opera 7 mei 2012


Maandag 7 mei 2012, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Verdi: Don Carlo

Don Carlo - Massimo Giordano
Rodrigo - Christopher Maltman
Filippo II - Mikhail Petrenko
Elisabetta - Camilla Nylund
Eboli - Ekaterina Gubanova
Il grande inquisitore - Sir John Tomlinson
Koor van De Nederlandse Opera
Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Yannick Nézet-Séguin

Geen discussie: Don Carlo is mijn favoriete Verdi-opera. Hoe geweldig al die andere meesterwerken ook zijn, ik ruil ze in voor Don Carlo. Het kost me vele woorden om te beschrijven wat er allemaal zo geweldig, intens, emotioneel en groots aan deze opera is. Maar kortgezegd: de duisterheid van het verhaal, alle hoofdpersonen zijn treurig/triest, je begrijpt ze desondanks allemaal, de grandioze melodieën in de aria's, duetten, ensembles en koren, soms begeleid door slechts één cello, en soms door een volbloed orkest...: Verdi trekt hier alle registers open. Ik kocht ooit de opname van Von Karajan met Freni, Carreras, Cappuccilli en Giaurov en die opname van de geamputeerde versie behoort tot mijn top-tien cd's, en juist deze versie werd ook hier in de geweldige enscenering van Willy Decker in herhaling genomen. In 1988 zag ik bij DNO de over-complete Franse vijf-bedrijvenversie in de historische Visconti-enscenering, en in 2004 twee keer deze Decker-enscenering, onvolprezen gespeeld door Chailly en het KCO. Nu wat meer ongepolijst en harder door het Rotterdams Philharmonisch en Nézet-Séguin. In 2004 weliswaar met Villazon, maar verder met een minder evenwichtige cast dan nu. Massimo Giordano nam op het laatst de titelrol over, maar een betere tenor sinds Villazon indertijd leek me nauwelijks denkbaar. Hij zong op het maniëristische randje, maar hoe heerlijk vloeiend en snikkend-italiaans! Christopher Maltman zong een geweldige Rodrigo, Mikhail Petrenko een getergde Filips-2, Camilla Nylund een uitstekende Elisabetta, Ekaterina Gubanova een aangrijpende Eboli. En tja, John Tomlinson: ik hoorde van hem een grootse Boris en een sublieme Gurnemanz, en als groot-inquisiteur moest hij nu al brullend zijn stemverval verbloemen, maar voor deze ijzingwekkende kerkrechter werp je jezelf wel meteen op de brandstapel! Ik ga nog twee keer naar deze voorstelling, ik móet gewoon!

Opera 29 april 2012



Zondag 29 april 2012, Het Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Rossini: Il turco in Italia

Selim - Alex Esposito
Fiorilla - Olga Peretyatko
Geronio - Renato Girolami
Narciso - Lawrence Brownlee
I poeta - Vito Priante
Zaida - Silvia de la Muele
Koor van De Nederlandse Opera
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Carlo Rizzi

Ik had een goede vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar deze laatste voorstelling van de reeks, en we hebben een verrukkelijke zondagmiddag gehad. Ik kende de verrassingen van deze prachtige enscenering en kon me aldus richten op de details. Daar wemelt het van in deze voorstelling, zoals de confrontatie van het drinken van Italiaanse en Turkse koffie op het balkon... hoe logisch, maar kom er maar eens op. Olga Peretyatko stal opnieuw de show; ze is een geweldige zangeres en actrice. Zoveel overeenkomst in zang- en acteerplezier kom je zelden tegen. Maar goed, zonder die subtiele geweldenaar uit Pesaro had dit allemaal nooit mogelijk geweest. Daarom deze zalige man groots hierboven - de man die als geen ander muziek componeerde waarin het altijd hoogzomer is. Ik kende deze foto nog niet - hoe intens ongeposeerd.