Concert 18 februari 2023

Zaterdag 18 februari 2023, Auditorium Gulbenkian, Lissabon Gulbenkian Orkest o.l.v. Lorenzo Viotti

Mahler: Symfonie nr. 6

Ik ga niet vaak meer naar concerten en opera's, maar lig nu toch opeens drie bezoeken achter met beschrijven. Allereerst de Zesde Mahler door het Gulbenkian orkest o.l.v. oud-chefdirigent Viotti. Ik volg hem op Instagram en hij dirigeerde dezelfde symfonie in de week erna ook bij de Münchner Philharmoniker. Het komt vaker voor: dirigenten die een werk in eenzelfde seizoen bij verschillende orkesten op de lessenaars laten zetten. Niets op tegen eigenlijk; je graaft je dan helemaal in in zo'n stuk. Viotti had zeker wat te vertellen met deze duistere symfonie. Het orkest klonk zeer transparant, terwijl hij er toch ook de nodige energie in stopte. Het Andante moderato was uiterst lyrisch en greep me erg aan. Misschien omdat ik zo weinig live-concerten meemaak? Er is onduidelijkheid over de volgorde van de twee middendelen: eerst het Scherzo en dan het Andante, of andersom. De meeste dirigenten kiezen voor eerst het Scherzo en dan het Andante, zoals ook Viotti, en eigenlijk werd me tijdens dit concert helder waarom dat de betere keuze lijkt: het Scherzo als derde deel en daarna die lange gitzwarte Finale is gewoonweg een te heftige aanslag op het gemoed. Tot teleurstelling van Viotti, mijzelf en waarschijnlijk veel andere mensen in het publiek begonnen enkelen direct na het wegsterven van de laatste hartslag te applaudisseren; als er één symfonie is waar ik me er altijd ongemakkelijk bij voel om geestdriftig te gaan  klappen is het wel bij dit stuk.
De foto hierboven toont de voorgevel van het Gulbenkian-gebouw: naast de concertzaal is er ook een geweldig museum, dat ik in de middag voorafgaande aan het concert bezocht. Het toont de collectie die Calouste Sarkis Gulbenkian bij elkaar verzamelde. Prachtig, en ook: subliem tentoongesteld. De buitenkant van het gebouw verdient geen schoonheidsprijs, maar binnen is het oor- en oogstrelend.