12 juni 2016

Concert 28 mei 2016

Zaterdag 28 mei 2016, Concertgebouw Amsterdam
La Capella Reial de Catalunya
Hespèrion XXI
Le Concert des Nations o.l.v. Jordi Savall

Oorlog en vrede in barok Europa

Ik bezocht ooit eens eerder een concert van Jordi Savall, ergens in de jaren negentig, met Monserrat Figueras. Maar ik kan me er eigenlijk niets meer van herinneren. Sindsdien kocht ik enkele zeer geslaagde cd's van Savall en dit concert onderstreepte alleen maar wat voor muzikale grootheid hij is. Hij geeft zo'n 140 concerten en maakt zes cd-opnamen per jaar (volgens het programmaboekje) en daartussen al dat onderzoek. Hij geeft les, dirigeert en speelt gamba. En is al 75. Enfin, tijdens dit concert ging hij een bonte verzameling zangers en instrumentalisten voor in een nog bonter programma waarin een aantal ijkpunten van oorlog en vrede in west- en oost-europa uit de 17e en 18e eeuw een muzikale uitbeelding kregen. In totaal 21 stukken passeerden de revue, van een Psalm van Sweelinck uit 1614 tot een deel uit het Utrechts Jubilate van Händel uit 1713. Daartussen vanalles: een joods klaaglied, turkse marsen, een russisch lied voor koor, jubelmuziek van Lully en de drie openingsdelen uit het Te Deum van Carpentier. Een lid uit het koor meldde bij ieder stuk welke oorlogs- of vredesgebeurtenis centraal stond. Of al die muziek inhoudelijk verband hield met die oorlogen en vredes durf ik te betwijfelen, maar het was wel een verrukkelijk arrangement. Er werd meer dan uitstekend en aanstekelijk gezongen en gespeeld. Soms had ik van sommige stukken ook het vervolg willen horen; ofwel: het gevaar van dit format is dat het allemaal wat verbrokkeld overkomt. Maar goed: het was een fantastisch concert. Volgend seizoen komt Savall weer met een ander thema naar de zaterdagmatinee. In september overigens ook in het festival oude muziek in Utrecht.

08 juni 2016

Concert 19 mei 2016

Donderdag 19 mei 2016, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Valery Gergiev
Nikolaj Znaider, viool

Beethoven: Vioolconcert
Prokofiev: Symfonie nr. 6

Radu Lupu was in Beethovens Eerste pianoconcert magisch; twee weken later een niet minder magische uitvoering van het Vioolconcert. Er zal een relatief klein orkest op het podium en Gergiev liet het uiterst fijnzinnig en gedetailleerd spelen. Znaider is een technisch briljant violist en hij voegde zich als van nature in het gespreide bedje dat Gergiev hem bood. Ik heb het vaker opgemerkt: Gergiev lijkt een dirigent waarbij alles op het laatste moment tot stand komt, maar zijn uitvoeringen zijn eigenlijk nooit slordig of ad hoc. Na de pauze een niet minder geweldige uitvoering van de Zesde van Prokofiev. Het is een rauw, duister stuk waarbij de virtuoze Vijfde en speelse Zevende symfonie een beetje gemakkelijk bij afsteken. Dat verklaart ook de relatieve onbekendheid van de Zesde; het stuk stond pas één keer eerder op de lessenaars van het orkest. De afwerking was grandioos; Gergiev dirigeerde met autoriteit en het orkest vertrouwde daar volledig op. Hoe moeilijk het stuk ook in het gehoor ligt: de zaal luisterde ademloos en het applaus was luid. Gergiev blijft een fenomeen.

04 juni 2016

Opera 7 mei 2016

Zaterdag 7 mei 2016, Muziektheater Amsterdam
De Nationale Opera

Mozart: Don Giovanni

Don Giovanni - Christopher Maltman
Commendatore - Mika Kares
Donna Anna - Sally Matthews
Don Ottavio - Juan Francisco Gatell
Donna Elvira - Véronique Gens
Leporello - Adrian Sâmpetrean
Masetto - Iurii Samoilov
Zerlina - Sabina Puértolas
Koor van De Nationale Opera
Nederlands Kamerorkest o.l.v. Marc Albrecht

De vorige productie van Don Giovanni bij DNO was een enorme mislukking (zie hier de weblog), en ik vreesde bij het opengaan van het doek dat deze opvolger niet veel beter zou zijn. Een bos is niet bepaald waarin Mozart en librettist Da Ponte hun meesterwerk hebben gesitueerd. Maar het viel uiteindelijk mee: Don Giovanni en Leporello waren neergezet als een paar klaplopers en door het ronddraaiend toneel werden de scènewisselingen mooi vlot uitgevoerd en ontstond er toch een redelijk geloofwaardige setting. Bij deze première werd de regisseur in elk geval niet op boegeroep onthaald. Ook zat de regie vol details die het geheel kloppend maakte, of in elk geval fijnzinnig, van de schotwond die Don Giovanni bij zijn gevecht met de Commendatore oploopt, tot het dichtslaan van de vier autodeuren. De uitvoering was bijzonder goed, aangevoerd door een fel en hoekig spelend NKO. Marc Albrecht blijkt een ontzettend goede Mozart-dirigent! Na zijn meer dan uitstekende Zauberflöte (zie hier) nu wederom een speelstijl waarbij de geest van Harnoncourt rondwaarde. Die dirigeerde indertijd op dezelfde plaats wel het slotsextet; bij Albrecht stopte de opera na de hellegang van Don Giovanni. Christopher Maltman zong een natuurlijke Don Giovanni en Véronique Gens bleek een prachtige Elvira. Ook de andere rollen waren goed tot uitstekend bezet. Geen zwakke plekken, en dat is bij deze opera eigenlijk essentieel voor een geslaagde uitvoering. De enscenering zal niet als subliem de geschiedenisboeken ingaan, maar met Albrecht heeft De Nationale een excellente Mozart-dirigent!