23 april 2015

Opera 6 april 2015

Maandag 6 april 2015, Muziektheater Amsterdam
De Nationale Opera

Verdi: Macbeth

MacBeth - Scott Hendricks
Banco - Vitalij Kowaljow
Lady MacBeth - Amarilli Nizza
MacDuff - Wookyung Kim
Koor van de Nationale Opera
Nederlands Philharmonisch orkest o.l.v. Marc Albrecht

Dit was de tweede voorstelling in een reeks van negen, en vanwege het paasweekeinde had ik de recensies nog niet gelezen. Maar al in de pauze formuleerden we wat we daags erna in de kranten lazen: dit is geen goede productie van Verdi's vroege meesterwerk. De regie en enscenering van Andrea Breth komen over als een zwaktebod, als een haastklus. Er zijn minstens acht scenewisselingen waarbij het scherm naar beneden gaat en orkest en publiek een paar minuten zit te niksen. Wat een verschil met eerdere operaproducties dit seizoen waarbij de regisseur wel in een vloek en een zucht een nieuwe scene wist te creëren (Die Zauberflöte vorige maand bijvoorbeeld - zie hier). Dan komt deze MacBeth erg teleurstellend en klungelig over. En tja, met een weinig opzienbarende Scott Hendricks in de titelrol, en een zwabberend zingende Amarilli Nizza (die de zieke Nadja Michael verving, die op haar beurt de geplande Tatjana Serjan verving die ruzie kreeg met de regisseuze) - dan zit je ook niet lekker te luisteren. Dat laatste is altijd een teken aan de wand: regisseurs die zangers wegpesten... Enfin, alleen Wookyung Kim zong prachtig, maar zijn aandeel is met slechts een aria te klein om de voorstelling naar een hoger plan te tillen. Marc Albrecht dirigeerde met groot enthousiasme en pit, en hij ontpopt zich productie na productie als een groot operadirigent. Maar tegen zo'n matige enscenering en cast was zelfs hij niet opgewassen.

06 april 2015

Concert 2 april 2015

Donderdag 2 april 2015, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Valery Gergiev
Leonidas Kavakos, viool

Sjostakovitsj: Vioolconcert nr. 1
Wagner: Uit Parsifal: Prelude & Karfreitagszauber
Wagner: Uit Götterdämmerung: Tagesgrauen & Siegfrieds Rheinfahrt
Wagner: Ouverture Die Meistersinger von Nürnberg

Een programma en met uitvoerenden om van te smullen. Het Eerste vioolconcert van Sjostakovitsj leerde ik al kennen toen ik een jaar of 16-17 was; ik hoorde het op de radio (denk ik) en kocht er een plaat van (Oistrach en Mrawinsky - waarschijnlijk vlak na de première eind jaren vijftig opgenomen). Het was mijn eerste kennismaking met het werk van Sjostakovitsj, en die plaat draaide ik grijs - later ook de cd-versie ervan. Een paar jaar geleden speelde Janine Jansen het stuk bij het KCO (zie hier), maar deze uitvoering door Kavakos en Gergiev zal ik zeker nooit meer vergeten. Kavakos speelde feilloos, maar meer dan dat: de samenwerking tussen solist, dirigent en orkest was grandioos, er ontstond een chemie waarbij de spanning tot in je maag voelbaar was. Tja, dan hakt dit stuk er in - het is een onbetwist meesterwerk, vind ik. Na de pauze een mooie collectie Wagner-stukken. De Parsifal-delen klonken prachtig, de Götterdämmerung-delen gewoon lekker en de ouverture Meistersinger grandioos. Gergiev is een analytisch dirigent, en hij belichtte alle lijnen in deze meesterlijke ouverture; ik hoorde het zelden zo goed. Heerlijk concert.

05 april 2015

Concert 27 maart 2015

Vrijdag 27 maart 2015, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Richard Egarr
Michael Schade, tenor (Evangelist)
Andrew Foster-Williams, bas (Christus)
Carolyn Sampson, sopraan
Ann Hallenberg, alt
Benjamin Hulett, tenor
Christopher Purves, bas

Bach: Johannes-Passion

Vergeleken met de Matthäus is de Johannes-Passion minder enerverend, ofschoon Bach ook met de Johannes een meesterwerk componeerde. Het is alweer een lange tijd geleden dat ik de Johannes hoorde. Richard Egarr gaf orkest, koor en solisten flink de sporen; het eerste deel duurde net een half uur. Ook na de pauze ging het snel. Het had wel wat; de hoge tempi gaven de koorpartijen grote dramatische kracht. In de aria's hadden de solisten soms wat moeite om de balans met het orkest te vinden, maar er werd verder erg goed gezongen. Ondanks dat Benjamin Hulett verkouden heette te zijn, zong hij zijn aria's opvallend helder; ook Carolyn Sampson zong haar aria 'Zerfliesse, mein Herze' hemels mooi. Geen Johannes voor de eeuwigheid, want de meer peinzende benadering van Herreweghe doet me meer. Maar het was zeker een geslaagde uitvoering.