Concert 19 december 2018

Woensdag 19 december 2018, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Valery Gergiev
Janine Jansen, viool
Koor van De Nationale Opera

Sibelius: Vioolconcert
Ravel: Daphnis et Chloé

Een geweldig programma, aanvankelijk geprogrammeerd met het vioolconcert van Brahms, maar op verzoek van Janine Jansen gewijzigd in het concert van Sibelius. Beide stukken zijn grandioos dus ik was niet teleurgesteld. Zeker niet door de uitvoering; ik hoorde het live nog nooit zo spannend en krachtig. Er was duidelijk chemie tussen Jansen en Gergiev, en beiden zijn op zichzelf al de top in hun métier. De uitvoering oversteeg de technische perfectie - Jansen is een fenomeen, maar met Gergiev het kwadraat ervan. Na de pauze de complete Daphnis et Chloé van Ravel; het is heel lang geleden dat ik het complete stuk voor het laatst live hoorde. Haitink deed het eens, en Chailly. In die tijd beluisterde ik het ook vaak op cd - en dat deed ik eveneens al lang niet meer. Toch kwam het stuk me als vertrouwd voor; ook de wat te langdradige middenpassage - met het Lever du jour komt het opeens weer volledig tot leven. Gergiev liet het orkest weelderig spelen, en het tekstloos zingende koor van DNO paste zich daar naadloos bij aan. Het Lever du jour en de lange fluitsolo in de daaropvolgende Pantomime zijn fragmenten van de allergrootste muzikale schoonheid.

Concert 13 december 2018

Donderdag 13 december 2018, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
Mutsuko Uchida, piano

Mozart: Pianoconcert nr. 23, KV 488
Bruckner: Symfonie nr. 6

Ik hoorde Haitink vele malen met Bruckner, te beginnen in 1985 met de Derde (zie hier de weblog erover). Verder vele keren de Achtste en Negende, ook een aantal keren de Zevende, en verder een keer de Vijfde en dus die Derde. Maar ik hoorde hem nog nooit met de Zesde en Vierde. Vanavond dus die geweldig rare Zesde, die vreemd genoeg in de schaduw staat van de latere symfonieën maar eigenlijk grotendeels gelijkwaardig is. Het slotdeel is het meest ongemakkelijk - hoe eigenzinnig en frappant ook, het heeft enkele drammerige fragmenten en het slot is (te) abrupt. Maar hoe geweldig fijnzinnig die coda overigens! Het Adagio is onaards mooi - het tweede thema is niet zelden als Bruckners mooiste muziek benoemd. Haitink leidde een grandioze uitvoering: vol, krachtig, gedragen. Ik had een mooie podiumplaats en kon de maestro weer eens van voren aan het werk zien. In juni dirigeert hij met het Radio Philharmonisch de Vierde... Voor de pauze een fraaie uitvoering van Mozarts 23ste, waarin Uchida weliswaar soms wat misgreep, maar waar het dienend musiceren voorop stond. Komende week Haitink terug bij het orkest met Mozart en Brahms. Hij gaat maar door! Toch maar weer een foto van die boerse Bruckner boven deze weblog, die zulke grandioze muziek componeerde.