21 juni 2015

Concert 15 juni 2015

Maandag 15 juni 2015 - Concertgebouw Amsterdam
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Marc Albrecht
Simone Lamsma, viool

Schönberg: Begleitmusik zu einer Lichtspielscene
Korngold: Vioolconcert
Mahler: Symfonie nr. 1

Van een lieve collega kreeg ik een vrijkaartje voor dit seizoens-slotconcert van het NedPho. Het programma met Korngold en Mahler is onweerstaanbaar, zeker ook omdat Albrecht vier jaar terug met een energieke Tweede van Mahler indruk maakte (zie hier). In het slotdeel van deze eveneens onstuimige Eerste Mahler verrichte Albrecht pure lichamelijke topsport; het resultaat was er ook naar. Albrecht bracht flinke tempowisselingen aan; soms stond de muziek bijkans helemaal stil, om vlak erna weer in volle vaart vooruit te gaan. Dat maakte de uitvoering misschien wat onevenwichtg, maar zeker zo spannend. Ik hoorde onder Jansons en Haitink evenwichtiger Eerste Mahlers, en ooit onder Bernstein de meest sublieme, maar Albrecht deed niet heel veel voor hen onder. Voor de pauze een minstens zo prachtige vertolking van het Vioolconcerg van Korngold; een fraai concert waarin viool en orkest niet voor elkaar onder doen. Het concert tekent de stijl van Korngold: lyrisch, briljant geïnstrumenteerd, zowel bont als intiem, maar thematisch net iets te eendimensionaal. Het wordt desondanks te weinig gespeeld. Lamsma en het NedPho/Albrecht gaven het concert alle eerbetoon! Als opening een kort schimmig stuk van Schönberg. Een fraaie afsluiting van het concertseizoen!

16 juni 2015

Opera 1 juni 2015

Maandag 1 juni 2015, Muziektheater Amsterdam
De Nationale Opera

Berg: Lulu

Lulu - Mojca Erdmann
Gräfin Geschwitz - Jennifer Larmore
Der Maler/Ein Neger - William Burden
Dr. Schön/Jack the Ripper - Johan Reuter
Alwa - Daniel Brenna
Schigolch - Frans Grundheber
Ein Tierbändiger/Ein Athlet - Werner Van Mechelen
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Lothar Zagrosek

Deze derde opera in vijf dagen bleek bepaald geen uitsmijter van het muzikale seizoen. Een allerwegen breed aangekondigde productie met het KCO, de door Friedrich Cerha voltooide versie in drie bedrijven van Bergs onvoltooide opera en een regie van William Kentridge: het kon volgens eenieder die er vooraf over schreef niet misgaan. En tja: het orkest speelde prachtig, ook onder Zagrosek die Fabio Luisi verving. De zangers bleken welhaast perfect gecast, acteerden groots en ook de enscenering was fraai. Maar ja, ik blijf ook op klassieke-muziekgebied een boerenpummel die graag een melodie hoort (liefst op de klassieke manier, in 8 maten), en anders wel iets dramatisch doorgecomponeerd of zo. Maar dit fijnzinnig-expressionistische werk van Alban Berg: ik heb er helemaal niks mee. Sinds lange tijd ben ik tijdens een operavoorstelling weer eens een paar minuten ingedommeld, en keek ik vele malen op mijn horloge of de aangekondigde pauze- of eindtijd al nabij was. Het zegt meer over mij dan over deze opera, maar dat geldt misschien ook wel bij al mijn laaiende recensies. Wie wil weten hoe het echt was, gaat zelf maar luisteren en kijken.

10 juni 2015

Opera 30 mei 2015


Zaterdag 30 mei 2015, Royal Opera House, Covent Garden London
The Royal Opera London

Puccini: La bohème

Mimì - Anna Netrebko
Musetta - Jennifer Rowley
Rodolfo - Joseph Calleja
Marcello - Lucas Meachem
Schaunard - Simone del Savio
Colline - Marco Vinco
Koor van De Nationale Opera
Royal Opera Choruis
Orchestra of the Royal Opera House o.l.v. Dan Ettinger

Dit was de vierde keer dat ik in dit operatheater was. Ik zag er in de vroege jaren negentig eens een balletvoorstelling, en vanaf de laatste rij op het hoogste balkon een eindeloze vroege Mozart-opera (Mitridate) en in 2007 vanaf de derde rij in de zaal een weergaloze Parsifal o.l.v. Bernard Haitink (zie hier de weblog ervan). Nu zat ik op de laatste rij van de zaal (de 'orchestra stalls') - even duur als voorin trouwens. Het was een impulsieve aankoop; mijn account van 7 jaar geleden deed het nog en de stoel was binnen 10 seconden aangeklikt en de creditcardgegevens in 20 seconden ingevoerd... Leve het internet. De enscenering van John Copley wordt in Londen beschouwd als een klassieker. De eerste serie voorstellingen dateert van 1974, o.a. met Placido Domingo. Sindsdien ging deze enscenering vele keren, en na deze serie gaat de boel in de vuilcontainer. In juli mag Placido Domingo daarom de allerlaatste voorstelling dirigeren; tja, in Londen hebben ze wel gevoel voor historie. Het is een zo waarheidsgetrouw mogelijke enscenering; in Amsterdam zou deze als saai en te voor de hand liggend uitgefloten worden. Maar goed, het ging me om de zangers en Netrebko en Callega zongen de sterren van de hemel. Calleja zong twee jaar geleden tijdens het fameuze Prinsengrachtconcert met het KCO (zie hier), maar ook nu zong hij groots. Hij heeft een klein bibbertje in zijn stem, maar verder klinkt die als een klok. En tja, in de recensies in Engelse kranten werd Anna Netrebko soms wat te hard bevonden, maar op de 22 rij van de zaal mengde ze zich prachtig met het orkest, en sneed haar stem door hart en ziel. Zelden een sopraan zo zuiver en moeiteloos horen zingen! Op die laatste rij van de zaal klonken zangers en orkest in een weergaloze balans. En ook de fijnste tokkels op de harp klonken alsof je ernaast zat. Enfin, niet voor iedere maand, maar zo heel af en toe een snoepreisje naar een groot theater doet een mens veel goed.

05 juni 2015

Opera 28 mei 2015

Donderdag 28 mei 2015, Muziektheater Amsterdam
De Nationale Opera

Berlioz: Benvenuto Cellini

Benvenuto Cellini - John Osborn
Giacomo Balducci - Maurizio Muraro
Fieramosca - Laurent Naouri
Teresa - Mariangela Sicilia
Asciano - Michèle Losier
Le Pape Clement VII - Orlin Anastassov
Koor van de Nationale Opera
Rotterdams Philharmonisch orkest o.l.v. Sir Mark Elder

Tweede bezoek aan deze geweldige productie. Het was wederom een groot feest. Ik heb weinig toe te voegen aan mijn vorige beschrijvingen, van de première. Alleen dan dat ondanks de prachtige enscenering - volledig in stijl van wat Berlioz aan muziek componeerde: namelijk doldwaas - en ondanks de geweldige zangers (de hoofdpersonen waren zo ontzettend geloofwaardig en dan nog zo ideaal zingen...), en ondanks het geweldig spelende orkest...: het is vooral Berlioz die alle credits verdient. Wat een originaliteit, wat een eigenzinnigheid, wat een subtiliteiten, wat een onconventionaliteit en wat een humor! Hij stapelt gekte op gekte, je weet niet wat je hoort. Het is overigens niet alleen maar doldwaasheid. Met de dramatische opening van het tweede bedrijf, waar hij in andere toonsoorten de hoofdthema's uit het eerste bedrijf bewerkt - hoe kort en welhaast onopvallend ook - baant hij de paden voor Wagner. Die moet Berlioz' partituur stellig gedetailleerd bestudeerd hebben! Met Il viaggio a Reims was dit dé productie van de Nationale Opera dit seizoen!