29 april 2018

Concert 10 april 2018

Dinsdag 10 april 2018, Concertgebouw Amsterdam
musicAeterna o.l.v. Teodor Currentzis
Alexander Melnikov, fortepiano

Mozart: Pianoconcert nr. 17
Mozart: Ouverture Le nozze di Figaro
Beethoven: Symfonie nr. 7

Ik las al veel over het fenomeen Currentzis en zijn eigen orkest dat vanachter de Oeral bezig is de klassieke-muziekwereld op te schudden. In het najaar kocht ik Currentzis' opname van de Pathétique-symfonie van Tsjaikovsky en die opname is werkelijk grandioos. Nu dan live in het Concertgebouw met een programma om mee te falen of te overtuigen. Het werd het laatste: in die hondsmoeilijke Figaro-ouverture gebeurt gewoon te veel in te korte tijd en ik hoorde het stuk nooit echt overtuigend, ook niet op cd. Nu dan wel. Het was snel, vol vuur en passie en helemaal perfect. Daarvoor klonk al Mozarts 17e pianoconcert en het orkestrale aandeel (kleine bezetting) was eveneens spannend en verzorgd. De balans met de fortepiano was op zich goed en ook Melnikov speelde uitstekend, maar de klank van het instrument vind ik toch te ijl - geef mij maar een gewone concertvleugel. Na de pauze ging Currentzis helemaal los in Beethovens Zevende. Net als in de Figaro-ouverture door het merendeel van het orkest staande gespeeld, en Currentzis die ervoor het halve podium gebruikte om zijn aanwijzingen te geven. Maar wat een resultaat. In het Adagietto speelde het orkest zachter dan zacht, maar wat een mooi vloeiend tempo in het openingsthema. Het slotdeel knalde eruit, precies zoals het deel volgens mij bedoeld is. Currentzis is een soort Harnoncourt-plus en dat maakt hem tot een dirigent om nauwgezet te volgen. Dat gebeurt al komende maand. Ik had geen enkele behoefte om naar La clemenza di Tito bij de Nationale Opera te gaan vanwege regisseur Peter Sellars. Maar mijn oog viel opeens op uitvoerend orkest en dirigent: musicAeterna en Currentzis. Tja, dan toch maar een kaartje besteld.

22 april 2018

Concert 23 maart 2018

23 maart 2018, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Ton Koopman
Tilman Lichdi, tenor (evangelist)
Manuel Walser, bas (Christus)
Christina Landshamer, sopraan
Wiebke Lemhuhl, alt
Mauro Peters, tenor
Klaus Mertens, bas
Nederlands Kamerkoor
Amsterdams Baroque Choir
Nationaal Kinderkoor

Bach: Matthäus-Passion

De dagen worden weer langer, de winter lijkt aan zijn einde te komen en voordat het Pasen wordt is daar opeens die Matthäus. Ik moest even aan het idee wennen dat het feestdagenvoorjaar weer voor de deur stond, en eigenlijk had ik vooraf bitter weinig zin om naar de Matthäus te gaan. Maar goed, als dat openingskoor dan begint, word je toch weer gegrepen door de schoonheid van de muziek, en dan vliegt de avond voorbij. Zeker bij de uitvoering van Ton Koopman die niet van muzikaal getreuzel houdt. Voor het eerst sinds de Harnoncourt-uitvoeringen twee koren; Harnoncourt liet zelfs eens twee groepen solisten aantreden, die ieder dan ook maar een enkele aria te zingen had. Goede solisten deze avond, en fijn om de oude Klaus Mertens nog eens te horen; de autoriteit spatte van zijn optreden af. Volgend jaar debuteert William Christie bij het KCO met de Johannes.

11 april 2018

Concert 8 maart 2018

Donderdag 8 maart 2018, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Riccardo Chailly
Vadim Gluzman, viool

Sjostakovitsj: Vioolconcert nr. 2
Strawinsky: De vuurvogel

Chailly voor het KCO: het was lange tijd een gewoonte. Sinds zijn vertrek als chef in 2004 bepaald niet meer; hij was er sindsdiens alleen in 2013 met twee programma's (zie hier en hier). Nu eindelijk op herhaling, en wederom een feest van ritmische muzikaliteit waar Chailly terecht om geroemd wordt. Ik ken het Eerste vioolconcert van Sjostakovitsj al sinds mijn 16e op mijn duimpje, maar het Tweede totaal niet. Dit concert was mijn eerste kennismaking ermee. Het is minder aangrijpend, maar het is wel gewoon een goed stuk, zeker wanneer het zo glanzend en trefzeker gespeeld wordt als door Vadim Gluzman en zo pakkend begeleid door het KCO en Chailly. Na de pauze het complete Vuurvogel-ballet van Strawinsky. Ik hoorde het eens in de jaren negentig o.l.v. Haitink, enkele jaren daarvoor ook o.l.v. Gergiev en die uitvoering kan ik me nog levendig herinneren. Chailly leidde een eveneens grandioze uitvoering: relatief snel, krachtig en vooral de moderne elementen belichtend. En opnieuw: wat een ritmische perfectie legt hij aan de dag. Ik ken geen dirigent die zo precies de maat slaat en die de valkuilen van Strawinski's partituren zo moeiteloos neemt. Hopelijk duurt het niet weer vijf jaar voordat de oude chef terugkeert. De foto hierboven is gemaakt tijdens de repetities voor dit concert, en geplukt van de facebookpagina van het orkest.