27 augustus 2013

Concert 24 augustus 2013


Zaterdag 24 augustus 2013, Prinsengracht Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Antonio Pappano Joseph Calleja, tenor

Verdi: Ouverture La forza del destino
Massenet: Uit Werther 'Pourquoi meréveiller?'
Puccini: Uit Tosca 'E lecevan le stelle'
Puccini: Uit Manon Lescaut Intermezzo 3e akte
Verdi: Uit Rigoletto 'La donna è mobile
Puccini: Uit Turandot 'Nessun dorma'
Lara: Granada
Tsjaikovski: Ouverturen 1812
Aan de Amsterdamse grachten
Ach, wat moet ik over dit concert schrijven? Ik gooide het een tijdje voor dit concert in de vriendengroep: als we nu eens met het bootje van M & N een poging zouden ondernemen om voor het podium terecht te komen. Enfin, op vrijdagochtend vroeg voer N naar de Prinsengracht en lag op een goede uitgangspositie. 's Avonds aten we pizza op de boot, met achter de brug een repeterend KCO. Ik moest op zaterdag naar een conferentie, maar de organisatie had N een goed startnummer uitgereikt en rond het middaguur mocht hij onder de brug naar zijn plek voor het podium varen. 's Avond werden we rond acht uur op een (niet voorspelde) hoosbui getrakteerd, maar toen tegen half tien het KCO aantrad werd het droog. En toen volgde een concert om nooit meer te vergeten. Calleja zong fantastisch en het KCO speelde de sterren van de hemel. Bootgenoten die het orkest nog nooit eerder live hadden gehoord, waren helemaal van slag van de kwaliteit. Maar ik ook: dat breekbare begin van het Intermezzo uit Manon Lescaut: het werd doodstil op de gracht. Zoek het allemaal maar gewoon op via deze link hier. Een grandioze avond.

25 augustus 2013

Concert 22 augustus 2013


Donderdag 22 augustus 2013, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Daniele Gatti
Yefim Bronfman, piano

Lutoslawski: Musique funébre
Bartók: Pianoconcert nr. 3
Prokofiev: Delen uit Romeo en Julia

Warme zonnige zomers zijn altijd fijn, maar als aan het einde van augustus het concertseizoen begint en het KCO weer voltallig op het podium zit, geeft dat toch ook een gelukkig gevoel. Ik heb lang getwijfeld of ik voor dit ogenschijnlijk niet al te soepele programma een kaartje zou kopen, maar de lange onderbreking sinds het vorige concert dwong me naar de Grote Zaal. Ik werd bepaald niet teleurgesteld, integendeel. Dit was gewoonweg een prachtige avond, met boeiende stukken en met een orkest dat als volledig ingespeeld klonk. De treurmuziek van Lutoslawski bleek een krachtig stuk voor een flink ensemble strijkers, dat breekbaar begon, steeds verder uitdijde en uiteindelijk weer wegstierf. Heerlijk hoe de KCO-strijkers zich lieten gaan! Het derde pianoconcert van Bartók is eigenlijk zijn meest toegankelijke en ook wel zijn mooiste. In de eerste twee delen buitelen orkest en pianist subtiel over elkaar heen. Bronfman en het orkest maakten er een fijnzinnig onderling spelletje muzikaal kietelen van. Bronfman heeft een gigantische lichaamsomvang, maar hij beweegt zijn vingers over de toetsen als het lieftalligste meisje. Na de pauze een ruime selectie van ongeveer een uur uit Prokofievs balletmuziek van Romeo en Julia. Ook Prokofiev is in dit stuk op zijn toegankelijkst. Bijzonder fraai en virtuoos gespeeld allemaal, onder leiding van een bezielende Gatti, met groot publieke bijval na afloop. Lekker begin zo!