22 december 2015

Opera 18 december 2015

Vrijdag 18 december 2015, Concertgebouw Amsterdam
Opera concertant

Wagner: Lohengrin

Lohengrin - Klaus Florian Vogt
Elsa - Camilla Nylund
Heinrich der Vogler- Falck Struckmann
Friedrich von Telramund - Evgeny Nikitin
Ortrud - Katarina Dalayman
Heerrufer - Samuel Youn
Koor van de Nationale Opera
Groot Omroepkoor
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Sir Mark Elder

Een paar jaar geleden stond bij het KCO o.l.v. Andris Nelsons Wagners Fliegende Holländer op de lessenaars en die uitvoering (ik heb die gemist) bleek zo'n succes dat men besloot nu de Lohengrin uit te voeren. Nelsons kreeg twee weken geleden een blessure aan zijn schouder, dus nog voor de repetities begonnen werd good old Mark Elder ingehuurd. Die hoorde ik bij het KCO onder andere al eens een prima Vierde van Sjostakovitsj dirigeren (zie hier) en eerder dit jaar twee keer onvergetelijk in Berlioz' Benvenuto Cellini bij De Nationale Opera (zie hier). Hij kon dus al lezen en schrijven met het operakoor, dat deze avond met het Groot Omroepkoor was samengevoegd. Maar goed, of Andris Nelsons verschil had gemaakt durf ik te betwijfelen. Want: kon deze uitvoering überhaupt beter? Er stond een welhaast ideale cast op het podium; geen enkele rol was slechts goed of minder dan dat. Vaak heb je bij een operauitvoering dat je vooral naar die ene of twee zangers uitkijkt die eruitspringen; deze avond hoefde dat niet. Er werd voortdurend op het hoogste niveau gezongen. Vooruit: de Grahlserzählung van Klaus-Florian Vogt hoorde ik nog nooit zo mooi, ook niet op mijn cd-uitvoeringen. Wat een unieke stem heeft Vogt, ideaal voor Lohengrin en Parsifal (zie hier). Camilla Nylund straalde van begin tot eind, Struckmann was beter bij stem dan tijdens de concertante Tristan in september (zie hier) en blijft immer imposant, en Nikitin en Dalayman zongen een duivels paar. Youn maakte van de Heerrufer een halve heldentenorrol. Tja, en dan het KCO - lampjes op de lessenaars, dus alsof de orkestleden op een verhoogde orkestbak zaten. En die klank... Het was onaards mooi, onvergetelijk. De foto hierboven komt van de facebookpagina van het KCO - op Nikitin na staan alle hoofdrolzangers op het podium.

20 december 2015

Opera 13 december 2015

Zondag 13 december 2015, Royal Opera House Covent Garden London
The Royal Opera

Mascagni: Cavalleria Rusticana
Leoncavallo: Pagliacci

Cavalleria Rusticana
Turridu - Yonghoon Lee
Mamma Lucia - Elena Zilio
Santuzza - Eva-Maria Westbroek
Alfio - Dimitri Platanias
Lola - Martina Belli

Pagliacci
Tonio - Dimitri Platanias
Canio - Aleksandrs Antonenko
Nedda - Carmen Giannattasio
Silvio - Dionysios Sourbis

Royal Opera Chorus
Orchestra of the Royal Opera o.l.v. Antonio Pappano

Afgelopen mei was ik hier ook al en in mijn weblog schreef ik dat zulke snoepreisjes niet voor iedere maand zijn (zie hier). Maar deze productie was niet te weerstaan, en door de matineevoorstelling op één dag op en neer te doen. 's Ochtends om kwart voor zes op de fiets, en 's avonds om elf uur weer thuis. Wederom een plaats achterin de 'orchestra stalls' maar door de relatief steil aflopende zaal zit je voor je gevoel als enige pal voor dat podium. En hoe geweldig klinkt die zaal; iedere oneffenheid in het orkest klinkt zonder pardon - maar ook het vele fraais. Westbroek als Santuzza in de Cavalleria Rusticana gaf natuurlijk de doorslag om te gaan, en ofschoon haar présence onweerstaanbaar is, moest ik in het begin wel even wennen aan haar donkere timbre. Maar wie anders had deze rol zo scherp en hartverscheurend kunnen neerzetten? Yonghoon Lee zong eveneens grandioos en kleerkast Platanias deed uitzien naar zijn opening in Pagliacci. Tja, die was zoals je het wil hebben. Gewoon twee heerlijke uitvoeringen; het Engelse publiek ging terecht uit zijn dak. Normaliter vind ik een draaischijf met twee of drie toneelbeelden een wat te gemakkelijke oplossing, maar nu bleek dat een gouden vondst. Regisseur Damiano Michieletto voegde in feite beide opera's scenisch ineen - tja, waarom ook niet. Ook qua personenregie: al in de Cavalleria Rusticana werd een uitvoering van Pagliacci aangekondigd, en liepen de hoofdpersonen daarvan rond, en in Pagliacci zat Westbroek luid snikkend op een bankje. In het Muziektheater hoor je net zulke goede uitvoeringen, maar zo'n decadent reisje naar Londen...

Concert 3 december 2015

Donderdag 3 december 2015, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Alexandre Bloch
Jean-Yves Thibaudet, piano

Messiaen: Les offrandres oubliées
MacMillan: Pianoconcert nr. 3 'The Mysteries of Light'
Ravel: Alborado del gracioso
Dukas: L'apprenti sorcier
Ravel: Rapsodie espagnole

In 2012 viel de jonge Alexandre Bloch kennelijk voldoende goed voor de ziekgeworden Mariss Jansons in (zie hier), dat hij nu mocht terugkeren. Debutanten mogen vaak alleen stukken buiten het kernrepertoire dirigeren, en dat leverde deze avond een bonte verzameling muziek op. Voor de pauze het moeilijke werk met Messiaen en MacMillan, en na de pauze drie bekende korte stukken van Ravel en Dukas. MacMillan droeg zijn Derde pianoconcert op aan Thibaudet, en die gaf een bevlogen lezing van dit wat bonkige stuk. Ook fijn om eens tijdens een concert De tovenaarsleerling van Dukas te horen, onsterfelijk geworden door de Fantasia-verfilming van Walt Disney. Bloch speelde zijn hoogste troeven echter uit in de Rapsodie espagnole; een lekkere uitsmijter. Ik heb aantrekkelijker concerten meegemaakt, maar vooruit: het was desondanks de moeite waard.