Opera 13 april 2019

Zaterdag 13 april 2019, Concertgebouw Amsterdam
Opera Concertant

Verdi: Nabucco

Nabucco - Franco Vassallo
Ismaele - Giordano Lucá
Zaccaria - John Relyea
Abigaille- Tatiana Serjan
Fenena - Iris van Wijnen
Groot Omroepkoor
Radio Philharmonisch Orkest o.l.v. Giancarlo Andretta

Het werd tijd: een uitvoering van Nabucco in Amsterdam. Nu concertant, en volgend seizoen eindelijk bij DNO in het Muziektheater. Ik hoorde de opera alleen op cd, maar nooit echt aandachtig goed. Nu dan in een welluidende en goed gecaste concertante uitvoering in het Concertgebouw. De rol van Abigaille is één van de lastigste vrouwelijke hoofrollen die Verdi componeerde, en ook de rollen van Nabucco en Zaccaria vereisen krachtige zangers. Tatiana Serjan zong prachtig en gedreven en ook Franco Vassallo, twee jaar geleden een overtuigende Carlos in La forza del destino bij DNO (zie hier) zong geweldig. Het Groot Omroepkoor had een minstens zo belangrijk aandeel, en tja, dat Slavenkoor blijft onweerstaanbaar. Andretta leidde alles met strakke hand, maar ook wat te uitbundig: het klonk dikwijls flink hard in mijn oren. Maar goed, een heerlijke opera en ik kijk uit naar de geënsceneerde uitvoeringen in het Muziektheater.

Concert 12 april 2019

Vrijdag 12 april 2019, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. William Christie
Reinoud van Mechelen, tenor (Evangelist)
Alex Rosen, bas (Christus)
Emöke Barath, sopraan
Iestyn Davies, alt
Anthony Gregory, tenor
Renato Dolcini, bas
Nederlands Kamerkoor

Bach: Johannes-Passion

Debuut van de 74-jarige Christie bij het KCO en wat voor een debuut! Hij kwam, zag en overwon, iets in die geest. Hij wist orkest en koor in enkele dagen een volstrekt eigenzinnige, maar vloeiend-natuurlijke Johannes op te leggen zoals ze die nog nooit eerder gespeeld en gezongen hadden. Maar de wijze waarop werd gespeeld en gezongen bewees dat koor en orkest volledig mee gingen in Christies aanpak. Deze Johannes vloog voorbij, en leverde een onnavolgbare hoeveelheid dramatiek en klankleur. Van Mechelen en Rosen zongen geweldig als Evangelist en Christus; de aria-solisten bleken niet uitzonderlijk. Maar ze pasten wel in de visie van Christie: de aria als onderdeel van het geheel in plaats van (zoals gebruikelijk) een element los van de andere elementen. En nog nooit eerder meegemaakt: deze Johannes ontroerde me enorm. Moge het KCO hem terugvragen voor de Matthäus, of voor een Händel-oratorium. Of een Jahreszeiten. Of dit alles!

Concert 28 maart 2019

Donderdag 28 maart 2019, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. John Eliot Gardiner
Alina Abragimova, viool

Berlioz: Ouverture Le roi Lear
Schumann: Vioolconcert
Brahms: Symfonie nr. 3

Stilte voor de storm: weinig concerten de afgelopen tijd, en ik schrijf deze weblog over dit concert twee weken nadien zonder dat er nog een concert na kwam. Dat gaat veranderen: in de komende twee weken staan twee concerten en drie opera's geboekt. Heerlijk vooruitzicht. Maar hiermee ook een heerlijke terugblik. Een verrukkelijk programma geleid door een energieke dirigent die met het KCO kan lezen en schrijven zonder routineus te zijn. Ik ken Berlioz' ouverture Le roi Lear alleen van cd, heel lang geleden voor het laatst gehoord maar in die tijd zo vaak beluisterd dat het stuk flink in mijn geheugen gegrift staat. Daarna dat rare Vioolconcert van Schumann: te goed om niet regelmatig te programmeren maar toch ook geen meesterwerk. Isabelle Faust en Bernard Haitink braken ruim 3 jaar geleden een lans (zie hier), en het Russisch aanstormend talent Alina Abragimova speelde niet zo harmonieus als Faust, maar wel met hart en ziel. En tja, Brahms 3: het is een onbeschrijflijk goed maar bovenal dierbaar stuk. Gardiner dirigeerde het rauw en ongepolijst, en daardoor zeker niet ideaal, maar wel enerverend en allerminst saai. Brahms 3: onweerstaanbaar.