30 november 2007

Concert 28 november 2007


Woensdag 28 november 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Daniele Gatti
Vadim Repin, viool

Schumann: Ouverture Manfred
Mendelssohn: Vioolconcert in e
Tsjaikovsky: Symfonie nr. 5

Een ruim jaar geleden speelden het KCO en Gatti Tsjaikovsky's Zesde, lees hier de log daarvan. Ook van de Vijfde een technisch perfecte en bijzonder energieke uitvoering. Gatti overtuigt door zijn (wils)kracht: hij komt niet zomaar even dirigeren, maar dirigeert alsof het zijn laatste keer is. En het orkest gaat hem daarin mee. Dat levert dan automatisch bevlogen uitvoeringen op. Dat gold ook voor die geweldige Manfred-ouverture van Schumann, en ook het Vioolconcert van Mendelssohn, dat ik - geloof ik - nog nooit eerder live gehoord heb. Wat een geweldig vioolconcert is dat toch. En zoals de Parool-recensent al opmerkte: de overgang in het eerste deel van cadens naar orkest is een hemelse passage. Vadim Repin is een meesterviolist, en hij speelde nagenoeg technisch perfect, met een glanzende toon en de balans met het orkest was ideaal. Als toegift speelde Repin iets van Paganini, waarbij hij de strijkers van het orkest eerst voordeed welk riedeltje zij als begeleiding moesten spelen. Daarna ging hij los; verrukkelijk. In december komt Gidon Kremer nog op bezoek: met achtereenvolgens Shaham, Znaider, Mutter, Repin en Kremer heeft het KCO dit najaar een serie wel zeer grote violisten gecontracteerd!

29 november 2007

Opera 26 november 2007


Maandag 26 november 2007, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Donizetti: Lucia di Lammermoor

Lucia - Cinzia Forte
Enrico - Tassis Christoyannis
Edgardo - Ismael Jordi
Arturo - Gioacchino Lauro Li Vigni
Raimondo - Alastair Miles
Alisa - Anna Steiger
Koor van de Nederlandse Opera
Nederlands Kamerorkest o.l.v. Paolo Carignani

Het zou eens geteld moeten worden: het aantal verschillende melodieën in deze opera. Ik denk meer dan honderd! In plaats van doorwerking, modulatie of verdieping componeerde Donizetti liever een nieuwe melodie. Het was mij allemaal wat veel en ik werd er niet door gepakt. Tot de waanzinaria. Die was prachtig (en bekend van de opnames van Callas en Sutherland), maar extra fraai door de glasharmonica-begeleiding. Wat was dat mooi!
De uitvoering had een gemiddeld hoog niveau. Cinzia Forte was geen stralende Lucia, maar ze zong haar partij prima. Bij de mannen viel Ismael Jordi op. Een fraaie tenor, met heel veel snikjes in zijn voordracht. Opvallend was de kwaliteit van de dirigent. Carignani hoorde ik bij de opera al eens eerder in La Bohème, en ook toen liet hij het orkest al zo secuur en vloeiend spelen. Zo ook nu: het orkest speelde prachtig doorzichtig, uiterst precies en zangerig. Een naam om te onthouden, van deze kale Italiaan.

28 november 2007

Concert 25 november 2007


Zondag 25 november 2007, Concertgebouw Amsterdam
London Symphony Orchestra o.l.v. Valery Gergiev

Mahler: Symfonie nr. 6

Het London Symphony Orchestra is een fantastisch orkest; na de Wiener, Berliner en het KCO (in willekeurige volgorde) staat het orkest samen met de Staatskapelle Dresden op een gedeelde vierde (Europese) plaats. En met Gergiev hebben ze een fantastische chef aangenomen; jammer voor Rotterdam natuurlijk, maar we mogen bepaald niet mopperen over zijn trouw aan Nederland. Een concert van Gergiev is altijd bijzonder, zo ook vanavond. Ik hoorde hem al eens eerder in Mahlers Zesde, tijdens een zondagochtendconcert met het Rotterdams Philharmonisch. De uitvoering van vanavond was prachtig. Gergiev interpreteerde de toch al donker gekleurde symfonie nog donkerder. Het openingsdeel was energico molto (i.p.v. ma non troppo) - wat een onverbiddelijkheid! Het slotdeel is een krankzinnig stuk: de opening is Mahlers meest demonische compositie. En het slot laat de luisteraar wezenloos achter. Wie zich door de emotie heeft laten meeslepen kan daarna eigenlijk niet meer applaudisseren. De uitvoeringen van Jansons met het KCO een paar jaar terug waren wellicht indrukwekkender, maar dit was een prachtig concert.

26 november 2007

Concert 14 november 2007


Woensdag 14 november 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. André Previn
Anne-Sophie Mutter, viool

Glinka: Ouverture Roeslan en Ljoedmila
Tsjaikovksy: Vioolconcert
Rachmaninov: Symfonie nr. 2


Een verrukkelijk concert. Previn hoorde ik ooit eerder bij het KCO, in februari 1992 met het Brahms-vioolconcert (Mullova) en de tweede symfonie van Elgar. Nu kwam er opeens een breekbaar oud mannetje van rechts het podium op; zijn benen laten het helemaal afweten. Maar dirigeren met zijn armen gaat nog uitstekend, zo bleek. De snelle ouverture van Glinka werd spits gespeeld. Daarna kwam Previns ex-vrouw Mutter de trap af: vorig jaar gescheiden, maar ze bleken nog steeds erg hartelijk voor elkaar. De uitvoering van het Tsjaikovsky-concert was eigenzinnig, niet helemaal technisch perfect en overeenkomstig de stijl van het stuk, maar ongelooflijk boeiend en muzikaal gespeeld. Ik heb het orkest zelden zo zacht en tegelijkertijd zo warm horen spelen; Mutter speelde zelf de allerfraaiste pianissimi terwijl ze toch boven het orkest uit bleef komen. Geen uitvoering voor de eeuwigheid, maar wel eentje om het publiek in een zaal plat te krijgen. De tweede symfonie van Rachmaninov hoorde ik nog nooit eerder live. Het is eigenlijk twintig minuten te lang: ieder deel had korter en geconcentreerder gekund, maar ik heb zitten genieten van het perfect spelende orkest dat zich helemaal overgaf aan de bedoelingen van Previn. Dan mag een stuk best wat te lang zijn!

21 november 2007

Concert 9 november 2007


Vrijdag 9 november 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. George Benjamin
Leo van Doeselaar, orgel

Debussy: Prélude à l'après-midi d'un faune
Dukas: La plaine, aul loin, du faune (ork. Van Keulen)
Messiaen: 2 delen uit La Nativité du Seigneur voor orgel-solo
Dalbavie: La source d'un regard
Messiaen: Les offrandes oubliées
Messiaen: Chronochromie


Een flinke waslijst van werken, met die van Olivier Messiaen in het middelpunt. Tot de zomer krijgen we nog veel meer Messiaen, ter gelegenheid van zijn honderste geboortedag in 2008. Ik ben geen fan van zijn muziek, maar zal wederom een poging wagen en me ervoor openstellen. Het concert begon fraai met een breekbaar gespeelde Prélude; het orkest was iets te weifelend om deze fragiele interpretatie helemaal te doen slagen. de Dukas-bewerking van Geert van Keulen was evenzeer fraai en het concertgebouworgel eens in volle glorie had ik nog nooit eerder meegemaakt. Maar muzikaal... tja, ik kan er niet zoveel mee. De overige stukken van Dalbavie en Messiaen konden me niet bekoren en dan gaan bij mij op zo'n vrijdagavond na een lange week werken de oogjes bijna toe.

15 november 2007

Concert 2 november 2007


Vrijdag 2 november 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Kurt Masur

Schumann: Symfonie nr. 2
Tsjaikovsky: Symfonie nr. 2

Van beide componisten zijn het niet hun beste symfonieën, maar ik vind het prachtige stukken. Kasper Jansen begreep er niks van en vond in zijn recensie in de NRC dat Masur erdoorheen raasde; de Parool-recensent begreep het beter en was vol lof over dit concert. Zo ook ik. Beide symfonieën bruisen van de energie, moeten het daarvan juist hebben, en Masur leidde een prima spelend KCO. Die geweldige langzame inleiding van het eerste deel van Schumanns Tweede had wat mysterieuzer gekund, maar voor de rest een uitstekende uitvoering. Gewoon een lekker concert.