16 juni 2013

Opera 13 juni 2013


Donderdag 13 juni 2013, Het muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Wagner: Die Meistersinger von Nürnberg

Sachs - James Johnson
Pogner - Alastair Miles
Beckmesser - Adrian Eröd
Kothner - Thomas Oliemans
Walther von Stolzing - Roberto Saccà
David - Thomas Blondelle
Eva - Agneta Eichenholz
Magdalene - Sarah Castle
Koor van de Nederlandse Opera
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Marc Albrecht

Binnen een week na mijn eerste bezoek nu de tweede keer naar Die Meistersinger. Het orkest was duidelijk wat meer vergroeid met het stuk; verder liet de uitvoering dezelfde indruk na. Wat een heerlijk stuk is deze opera toch. Hoe alle lijnen aan het slot van de eerste akte bijeenkomen: meesterlijk. De nachtelijke intimiteit aan het begin van de tweede, de wijze waarop aan het einde van dat tweede bedrijf dat stomme liedje van Beckmesser uitgroeit tot een heerlijke inhaker en daarna het chaotische volksoproer, en in de derde akte de prelude, de Wahn-vertelling van Sachs, zijn verwijzing naar Tristan und Isolde en de positie van koning Marke, het kwintet en alles wat erna volgt: het is Wagner op zijn best. Verder situeert hij in het laat-middeleeuwse Neurenberg een verhaal dat veel tijdloze elementen in zich draagt en dus ook nu nog voldoende inhoudelijke kracht bezit. Tja, een geweldige opera!

Opera 7 juni 2013


Vrijdag 7 juni 2013, Het muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Wagner: Die Meistersinger von Nürnberg

Sachs - James Johnson
Pogner - Alastair Miles
Beckmesser - Adrian Eröd
Kothner - Thomas Oliemans
Walther von Stolzing - Roberto Saccà
David - Thomas Blondelle
Eva - Agneta Eichenholz
Magdalene - Sarah Castle
Koor van de Nederlandse Opera
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Marc Albrecht

Sommige recensenten konden de humor in dit werk niet waarderen (of herkenden die blijkbaar niet eens), maar ik vind het een van de grappigste opera's die er zijn. Het is allemaal uiterst subtiel en perfect gedoseerd, want er komt ook een hoop dramatiek en filosofie in voor. De teksten in deze opera doen er veelal toe, ondanks die laatste minuten waarin de Duitse kunst wel erg opvallend opgehemeld wordt. Maar goed, Die Meisersinger is een favoriete opera en deze nieuwe productie is weliswaar niet op alle fronten geslaagd maar interessant genoeg. De regie van David Alden is er niet eentje voor de eeuwigheid, maar brengt wel enkele ijzersterke gezichtspunten. De uitbeelding van Beckmesser als verwaande dandy is meesterlijk, evenals de visuele gelaagdheid in de eerste en tweede akte. Het slot daarvan had wat minder statisch gemogen en ook het feest aan het einde van het derde bedrijf had losser en minder karikaturaal gekund. Maar je kijkt wel je ogen uit; sowieso positief is dat Alden de verhaallijn volgt en uitbeeldt. De zangers presteerden goed maar niet uitzonderlijk. James Johnson imponeert niet echt als Hans Sachs; volgens mij is hij aan het einde van zijn carrière beland. Zijn innemende uitbeelding vergoedt wel veel (maar hoe jammer dat Robert Holl hier nu niet eens stond). Roberto Saccà zingt een prima Stolzing en Eichenholz is een zeer fraaie Eva. In het orkest zat bij deze tweede uitvoering van de reeks nog niet alles perfect in de vingers, maar de balans met de zangers en het koor was goed. Geen ultiem perfecte Meistersinger, maar  ik heb de ruim vier uren muziek geboeid doorgebracht.

14 juni 2013

Concert 30 mei 2013


Donderdag 30 mei 2013, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Iván Fischer

Beethoven: Symfonie nr. 4
Beethoven: Symfonie nr. 3

Drie weken na zijn prachtige eerste concert in zijn Beethoven-cyclus met het KCO een minstens zo geweldig vervolg met de Derde en Vierde. Het is natuurlijk onzinig om hier het meesterlijke van die symfonieën te beschrijven. Woorden schieten per definitie tekort. Hoe geniaal en bekend die Eroïca ook is, de Vierde is me minstens zo dierbaar; ik denk dat ik deze symfonie al veel eerder leerde kennen dan die Derde. De langzame inleiding van het eerste deel is een mysterie, en mag eigenlijk niet de start van een concert vormen. De boel zit koud binnen moet er nog even inkomen, en dan meteen de drie meest diepzinnige muzikale minuten van de hele avond. Het is een van de weinige stukjes muziek waar het thuisbeluisteren het wint van de concertzaal. Maar goed, de rest van die Vierde is evenzeer niet te versmaden, en Fischer en het KCO gaven een geweldige uitvoering, vol detailwerking, finesse en virtuositeit. Ik zat op het puntje van mijn stoel! Na de pauze de Eroïca, tja, wat wil je nog meer? Het is een stuk van bijna een uur en combineert emotie, architectuur en persoonlijkheid. Ook hier bleek Fischer een groot dirigent; alleen Harnoncourt bracht lang geleden eens een hemelbestormender uitvoering. Ik kijk al uit naar de twee concerten met de laatste vier symfonieën, begin 2014. De kaartjes zijn in huis.

Opera 26 mei 2013


Zondag 26 mei 2013, Het Muziektheater
De Nederlandse Opera

Verdi: La traviata

Violetta - Joyce el Khoury
Alfredo - Ismael Jordi
Germont - Dimitris Tiliakos
Koor van de Nederlandse Opera
Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Giuliano Carella

Ruim een week na mijn vorige bezoek nog eens naar de Traviata. Het was gewoon precies even goed als de keer ervoor. Prima zangers, een dirigent die het idee logenstrafte dat we deze muziek zo onderhand wel van noot tot noot meenden te kennen, en een enscenering waarvan weinigen het ermee oneens zullen zijn wanneer deze tot gouden standaard wordt verheven. La traviata is een onbetwist meesterwerk. Misschien zit ik er helemaal naast, maar de ijle strijkersklank die Verdi in de ouverture realiseert, en al helemaal in de inleiding tot de derde akte, deed me opeens denken aan die van Lohengrin van Wagner. Beide opera's onstonden kort na elkaar: Lohengrin werd in 1850 voor het eerst uitgevoerd, La traviata in 1854. Het zou me niets verbazen wanneer Verdi door Lohengrin op een muzikaal idee kwam. Inhoudelijk is er geen enkele overeenkomst tussen beide opera's, maar die sfeer in de ouvertures vind ik opmerkelijk overeenstemmen.