Concert 17 september 2008
Woensdag 17 september 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Krystian Zimerman, piano
Lutoslawski: Pianoconcert
Bruckner: Symfonie nr. 4
Zimerman schijnt zelden of nooit meer op te treden met orkesten, maar voor de uitnodiging om met het KCO het voor hem geschreven Pianoconcert van Lustoslawski uit te voeren maakte hij graag een uitzondering. Ik heb hem een enkele keer een prachtig solorecital horen geven; hij is een uiterst poëtisch pianist. Dat bleek ook tijdens dit concert. De noten klonken als parels en hij en Jansons waren zichtbaar met elkaar vergroeid. Het conservatieve publiek van de B-serie was muisstil. Ik moet bekennen het concert niet bijster geweldig te vinden, maar bij zo'n uitvoering prijs je je gelukkig erbij te zijn. Dat gold helemaal voor de Vierde van Bruckner, waarvoor ik uiteindelijk het losse kaartje voor dit concert had gekocht. Evenals bij de uitvoering van de Derde vorige maand geen buitensporige dramatiek of heftige uitbarstingen bij Jansons, maar een uitvoering waarbij een harmonische klankopbouw centraal staat. Bij Jansons is Bruckner vooral erg mooi en zuiver gespeeld, met weliswaar alle aandacht voor de details, maar hij ziet Bruckner duidelijk als een romantisch componist. Dit in tegenstelling tot Chailly bijvoorbeeld, die Bruckner meer als wegbereider voor de twintigste eeuw presenteerde. De cd-opnames van Jochum (op DG met de Berliner Philharmoniker, wat een onstuimig tempo) en Celibidache (hoe tegenovergesteld, en wat een fascinerende coda van het slotdeel) maken duidelijk dat het stuk ook anders gespeeld kan worden, maar zoals ik al over Jansons uitvoering van de Derde opmerkte: van mij mag het zo. Gewoon lekker natuurlijk, zonder geur- en smaakstoffen.
posted by Jan Anton Brouwer at 10:08
3 Comments:
Een schitterend concert, zoals bijna altijd met Jansons. Ik zat op de tweede rij van het frontbalkon en kon Zimerman op zijn vingers kijken. Alles was hoorbaar, ook op die afstand. Ik kende het pianoconcert van Lutoslawski niet. Soms, in de meer lyrische gedeelten, hoorde ik er iets van Rachmaninof in. Ook mooie verstilde momenten (waarin natuurlijk weer gekucht moest worden...). Bruckner 4 werd fantastisch gespeeld, met spannende overgangen, en ook met lichtheid en humor. Het trio van het Scherzo, een Ländler, toverde een glimlach tevoorschijn. Associaties die bij deze uitvoering van Bruckner 4 bij mij opkwamen waren: weids, goed en wijd land, horizon, vergezichten. Het koper (hoorns!) speelde fenomenaal. Ik hoop dat RCO-live Bruckner 3 en 4 op CD uitbrengt.
Het Lutoslawski concert doet inderdaad soms denken aan Rachmaninov, maar ik hoorde ook Bartok en Prokofiev; en zelfs Gershwin (tweede deel). Zimerman was een klasse apart, als altijd. Z'n toegift (zondagmiddag) was adembenemend (uit Lutoslawski's piano sonate?)
Jansons’ Bruckner “gewoon lekker natuurlijk, zonder geur- en smaakstoffen”. Werkelijk? Over smaak valt te twisten.. Ik vond het een monumentale, majestijtelijke uitvoering. Lichtvoetigheid maar ook een enorme intensiteit en spanning. Een warm en innig gespeeld Andante, op hoogst ontroerende wijze gedirigeerd door Jansons (ik zat 1e rij podium). En inderdaad: de kopersectie was weer eens fenomenaal. Een gedenkwaardig concert.
Het was een bijzondere middag waarin Jansons Zimerman op dit laatste concert uit een reeks van vier tot een toegift bewoog en van het publiek vroeg dit met extra applaus kracht bij te zetten.
Er zijn vele pianisten maar er is maar één Krystian Zimerman. Na een Messiaens begin met vogelgeluiden wist Zimerman een grote spanning te leggen in de verstilde passages met zorgvuldig en adembenemend geplaatste aanslagen.
Na de pauze een hoogst opmerkelijke uitvoering van Bruckners vierde symfonie. Jansons opende met fraai opgebouwde crescendi, vervolgde met een breekbaar Andante, zorgde voor ontspanning in het Scherzo en sloot majestueus af in de finale.
Ik hoorde etherische strijkers en scherpe, slanke blazers die op het juiste moment tot een prachtig rond en glanzend geluid kwamen.
Na afloop kreeg de eerste hoornist nog bijzondere eer met bloemen uit het boeket van Jansons.
Jansons lichtte ook de partituur voorzichtig op en toonde die glimlachend aan het publiek.
Het is een hele onderneming een KCO concert bijwonen vanuit Rotterdam, maar voor zo´n orkest en zo´n dirigent de moeite waard!
Ik zat hoekbalkon, beperkt zicht (€20), maar kon opschuiven naar niet ingenomen plaatsen en zat voortreffelijk!
Een reactie posten
<< Home