Maandag 21 december 2009, Concertgebouw Amsterdam
Kammerorchester Basel o.l.v. Paul Goodwin
Carolyn Sampson, sopraan
Robin Blaze, countertenor
James Gilchrist, tenor
Peter Harvey, bas
Tölzer Knabenchor
Händel: Messiah
Ook dit concert was een weggevertje van het Concertgebouw. Ik had de indruk dat er heel veel vrijkaarten waren vergeven: er waren opvallend veel jongelui onder het publiek, en wat ik in de wandelgangen opving vooral conservatoriumstudenten. Niks mis mee, trouwens. Een lege stoel is maar een lege stoel. De Messiah is Händels tegenhanger van Bachs Matthaüs - beide heren zijn ook in de Grote Zaal van het Concertgebouw elkaars tegenpolen: hun naamplaten hangen boven de toegangsdeuren links en rechts van het orgel. De Matthaüs hoorde ik live al ettelijke malen; de Messiah tot deze avond nog nooit. Ook op cd kwam ik bij de Messiah nooit verder dan ergens halverwege het eerste schijfje. Nu dus een volgend erkend meesterwerk aan mijn luisterrepertoire toegevoegd! De Messiah heeft niet de impact van de Matthaüs: daarvoor kent het te weinig dramatiek en inhoudelijke ontwikkeling. Maar de voortdurende afwisseling van relatief korte aria's en koorwerken is wel erg aantrekkelijk. En er zitten fraaie stukken tussen; je verveelt je geen moment. Händel was een pleaser! Op het podium stond een bijzonder ensemble. Vier meer dan goede solisten: Sampson en Gilchrist zijn toppers in hun stemvak binnen dit repertoire. Het Kammerorchester Basel hoorde ik vorig jaar al eens bij een Bartoli-concert (zie hier) en ook nu speelde het prima. Bijzonder was natuurlijk het beroemde Tölzer jongenskoor. Het zong prachtig sonoor en virtuoos. In de tweede helft van het concert echter begon de vermoeidheid wat toe te slaan. Van tienjarige jochies kun je niet verwachten dat ze tegen tienen 's avonds Händels muzikale acrobatiek nog fris van de lever zingen. Paul Goodwin kende ik alleen als hoboïst (uit Trevor Pinnocks authentieke orkest), en als dirigent benadrukte hij de felle kanten in dit stuk. Soms had het wat voller en gedragener mogen klinken, maar Goodwin hield wel de aandacht vast. Bach wint natuurlijk op alle fronten, maar de Messiah is gewoon een goed stuk!
6 opmerkingen:
Goed voornemen voor 2010: stoppen met onzinnig vergelijken van componisten die een wereld, qua stijl vooral, van elkaar vergelijken. Nee Handel is inderdaad totaal niet te vergelijken met Bach...maar dat maakt Bach niet perse de beste, omdat de vergelijking nu eenmaal op veel fronten mank gaat.
Ik weet niet welke opname jij van The Messiah in huis hebt, maar luister eens naar de opname van het Garbiele Consort van Paul McCreesh!
Op het tweede schijfje raak ik helemaal betoverd door de sopraanaria ' I know that my Redeemer liveth' en The trumpet that sounds (uit de hemel).
Ik vind Bach en Scarlatti veel beter dan Telemann of Händel.
Oh ik hou van kaas, maar weer minder van chocopasta
Ik hou net zo veel van kaas als van chocopasta!
kijk zo mag ik t horen, totaal verschillende smaken, maar net zo lekker! we gaan goed...
Een reactie posten