Vrijdag 13 april 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Herbert Blomstedt
Yefim Bronfman, piano
Beethoven: Pianoconcert nr. 1
Brahms: Symfonie nr. 4
Een meer dan verrukkelijk concert! Het klassieke programma werd met meesterschap en stijl gespeeld. Yefim Bronfman behoort met Kristian Zimerman en Martha Argerich tot mijn pianisten top-3, en vanavond bleek wederom waarom. Bronfman speelt zonder enig effectbejag, maar vol virtuositeit, fijnzinnigheid en balans. Alles klopt bij deze gigant. Hoogtepunt van zijn optreden (en van het gehele concert trouwens) was de lange cadens in het eerste deel, en dan met name de afsluiting daarvan. De voorslag van de pianist waarop het orkest inzet, speelde Bronfman adembenemend mooi en verrassend. Subliem! In dat deel viel ook de fraaie wisselwerking met de klarinettist op - wat heeft het KCO met Arno Piters toch een fantastische soloklarinettist in huis gehaald. Blomstedt zorgde trouwens voor een prima balans met de piano - geen eenvoudige opgave in de Grote Zaal. Na de pauze een heerlijke Vierde Brahms. Het stuk is verreweg Brahms' grootste compositie; het slotdeel sowieso een hoogtepunt in de symfonische kunst. Blomstedt liet het KCO in zijn volle schoonheid naar voren treden. Hij bracht geen verrassende visie op de symfonie, maar een gewoon goede interpretatie. Maar bij zulk een fraai orkestspel als deze avond is dat meer dan voldoende. Genieten van begin tot eind. Een dirigent die het orkest zo mooi en warm kan laten spelen moet jaarlijks terugkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten