Vrijdag 16 maart 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Valery Gergiev
Leonidas Kavakos, viool
Dutilleux: Métaboles
Sibelius: Vioolconcert
Prokofiev: Symfonie nr. 5
Gergiev heb ik vele keren in het Concertgebouw zien dirigeren, maar slechts een keer eerder bij het Koninklijk Concertgebouworkest: begin jaren negentig verzorgden zij een weergaloze Vuurvogel van Strawinsky. Toch was het orkest niet gecharmeerd van met name de repetitiegewoontes van deze Rus; zijn laatste gastoptreden bij het orkest was in 1995. Het orkest is inmiddels flink verjongd, en Gergiev mocht op herhaling. Het leverde wederom een groots concert op. Ik ben geen Prokofiev-liefhebber, en ook zijn bekendste symfonie (naast de Klassieke) vind ik niet overal even mooi. Maar het kreeg een glanzende, warmbloedige en soms flitsende vertolking. Bij het slotapplaus lieten orkest en dirigent duidelijk hun waardering voor elkaar blijken. Voor de pauze was de show echter al gestolen door Leonidas Kavakos, met wie het orkest een warme vriendschapsband onderhoudt. Kavakos brak internationaal door met zijn bekroonde opname van het vioolconcert van Sibelius en die opname is nog steed een favoriet in mijn collectie. Nu dan live, en het resultaat was zo mogelijk nog beter. Kavakos speelde nagenoeg perfect, met een mate van autoriteit die je zelden ziet en hoort, de muziek volledig beheersend. Het stuk van Dutilleux kon mij niet bekoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten