Donderdag 21 oktober 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Lorin Maazel
Mahler: Symfonie nr. 6
Dit is de derde keer dat ik Maazel bij het KCO hoorde optreden, en ofschoon ook de vorige twee optredens (met R. Strauss en een eigen bewerking van Wagners Ring) erg goed bevielen, was dit onbetwist zijn overtuigendste. Maazel geldt als een (te) zelfbewuste dirigent, en van zijn vele plaatopnamen zijn er slechts weinige die de toets der kritiek kunnen doorstaan. Maar hij liet tijdens dit concert met Mahlers ontoegankelijkste en tevens boeiendste symfonie ook blijken over een eigenzinnige en pakkende visie te beschikken en die overtuigend op het orkest (ook niet weinig zelfbewust) over te kunnen dragen. In relatief langzame tempi verleidde hij het orkest tot geweldig spel en schaafde hij voortdurend tot nog beter en nog meer... Aan het begin van het vierde deel vielen de slagwerkers uit de maat, wat hen tijdens het slotapplaus op een duidelijk zichtbare reprimande van Maazel kwam te staan. Een perfecte, ultieme Mahler 6 was het geenszins, want de langzame tempi vond ik uiteindelijk te eigenzinnig, maar het werkelijk geweldige orkestspel deed me ruim anderhalf uur in volle concentratie naar deze uitvoering luisteren, en dan heb ik een geslaagd concert bijgewoond. Maazel is een man voor exuberant repertoire. Daar is veel van, dus graag wederom engageren, deze exuberante icoon.
5 opmerkingen:
Sorry, ik vond het veel te traaaaaag... Dank aan het KCO wordt het werk nog aanvaardbaar!
sja, er zijn van die beroemdheden die t nooit bij me zullen worden, Solti bv, bij leven ergerde ik me al vaak aan die man, en kon geen enkele opname verzinnen die me wat deed (tot en met die gelauwerde maar voor mij onnatuurlijk opgeblazen studio Ring des N. aan toe), en zijn immense discografie vond ik niet in verhouding staan met de klinkende resultaten; en Maazel doet me ook totaal niks, hij heeft een overmaat aan niet-betrokken zijn en ken ook geen opname (nou ja, de Ravel l'Enfant et les s. dan op DG) die me wat doet, zijn visie op de grote meesterwerken bestaat vooral op gehannes met de partituur, tempo versnellinkje hier en daar, accent leggen waar t niet hoor, langzamer dan langzamer, sneller dan snel enz; voor Barenboim heb ik wel respect voor wat ie allemaal doet en kan, maar toch, als dirigent vind ik hem geen grootheid. Kurt Masur is ook zo'n middle of the road dirigent..nou dat was mijn top 4 van niet geliefde dirigenten...nog aanvullingen??
ik bedoel maar (het orkest speelt wel prachtig natuurlijk, en leuk al die namen erbij)
http://www.youtube.com/watch?v=nkOiKy6sXfM
De muziek van Mahler is natuurlijk (bijna) onverwoestbaar. Als slagwerkers uit de maat vallen, heeft de dirigent daar zelf dan ook niet een aandeel in?
Maazel is vooral ook erg geïnteresseerd in zijn portemonnee.
Karajan roept ook zo veel weerstand bij mij op. Jet Set en snelle auto's.
In London is ook een opstand uitgebroken over het salaris van Pappano en de directeur van ROH (samen verdienen ze meer dan een miljoen pond).
Het grote geld voor weinigen in een voornamelijk gesubsidieerde cultuur ...hoe lang is dat nog vol te houden?
Yannick over zijn verbintenis met RphO: "I am not here for the money" . En die heeft meer talent dan alle Maazels en Masurs samen!
Idd, Karajan...maar die heeft, vanaf jaren 50 tot begin jaren 70, nog wel mooie opnamen gemaakt, daarna liep het volledig uit de hand en van die gigantische discografie is er maar weinig wat er echt toe doet, zoiets had hij (maar ook wij) nooit kunnen denken, want hij domineerde de hele platenbusiness. En Yannick, ach die zal bij elkaar nu wel een aardig salaris hebben met het orkest van Philadelphia erbij, maar die is nog jong en daar zit de spirit van het plezier in het muziekmaken nog helemaal in, hopelijk blijft dat zo, maar lijkt me toch moeilijk om weerstand te bieden tegen al dat lekkers. Gergiev blijft gelukkig ook redelijk zichzelf, werkt zich te pletter, maar doet het uiteindelijk toch voor de muziek. Ik heb Mariss Jansons gisteren tijdens een openbare rep van KCO weer erg bewonderd, om zijn grote partituurkennis, en zijn communicatie met het orkest. Wat een fijnslijper is die man, geweldig
Een reactie posten