Vrijdag 15 oktober 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.lv. Tugan Sokhiev
Yefim Bronfman, piano
Dvorák: Ouverture Carnaval
Bartók: Pianoconcert nr. 2
Rachmaninov: Symfonische dansen
De jonge Russische (of Noord-Ossetische/Osseetse?) dirigent Tugan Sokhiev hoorde ik ook al bij zijn debuut bij het KCO in 2006, maar dat was vlak voor ik deze weblog startte. Toen dirigeerde hij een fraaie Zevende van Prokofiev. Bij Sokhiev staat de preciezie centraal. Het orkest speelde uitermate precies, helemaal uitgebalanceerd en zonder overdreven pathos. Het mag mij allemaal wat losser, maar dat lijkt me bij Sokhiev een kwestie van tijd. De prachtige Symfonische dansen van Rachmaninov klonken als een klok; met het Dodeneiland en de Tweede symfonie zijn beste orkestwerk. Voor de pauze liet Yefim Bronfman weer eens horen dat hij tot de onbetwiste top behoort. In fijnzinnig samenspel met het orkest hield hij de aandacht van het publiek bij het welhaast ondoorgrondelijke Tweede pianoconcert van Bartók volledig gevangen; het tweede deel was een openbaring, en hoe subtiel gespeeld. Nadien speelde Bronfman een toegift dat ik niet kende (ergens tweede helft 19e eeuw?) en dat aan virtuositeit niet onderdeed voor het pianoconcert. Een fraai concert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten