Vrijdag 23 april 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Iván Fischer
Miah Persson, sopraan
Schubert: Symfonie nr. 3
Schubert/Reinecke: Der Hirt auf dem Felsen
Mahler: Symfonie nr. 4
Een feest van doorzichtigheid en subtiliteit, dit concert. In Mahler 4 bereikte Fischer een zo mogelijk nog helderder en fragieler resultaat dan bij zijn opname met zijn Boedapest Festival Orkest. Alle details waren hoorbaar, zonder dat de eenheid geweld werd aangedaan. En zo breekbaar als het Ruhevoll klonk, zal dit deel waarschijnlijk nooit eerder gespeeld zijn. Slechts 12 celli, waarvan somtijds slechts de helft hun partij speelden, en hoe licht en dramatisch tegelijkertijd! Wat een vondst bovendien om de harp in het midden van het orkest met daarachter de contrabassen te plaatsen. Die hebben een aan elkaar verwante partij en pas nu klonk dat indringend door. De symfonie kan zeker ook voller en lyrischer gespeeld worden, maar deze doorzichtige en fragiele uitvoering deed alle recht aan de partituur. Een unieke luisterervaring! Voor de pauze verrukkelijke muziek van Schubert, even verrukkelijk gespeeld. Enig minpuntje wederom: het negeren van de herhalingstekens in de 3e van Schubert. Waarom toch? Maar verder fris- en puntigheid alom. En zo'n georkestreerd Schubert-lied van een frisse sopraan en klarinetpartij: wie kan dat weerstaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten