Concert 8 februari 2010
Maandag 8 februari 2010, Concertgebouw Amsterdam
London Symphony Orchestra o.l.v. John Eliot Gardiner
Maria Joao Pires, piano
Beethoven: Ouverture Egmont
Beethoven: Pianoconcert nr. 2
Beethoven: Symfonie nr. 6 'Pastorale'
Tja, Gardiner. Twintig jaar geleden de dirigent die schijnbaar alles wat hij aanraakte in goud veranderde. Schijnbaar. Want wat is er nu werkelijk uit die tijd aan waardevols overgebleven? Zijn Bach-opnames klinken bij nadere beschouwing ruw en ongenuanceerd; zijn Mozart-pianoconcerten met Malcolm Bilson veelal ongemakkelijk scherp (overigens ken ik van het concert nr. 22 vooralsnog geen betere uitvoering - maar ideaal is deze geenszins). En zijn Mozart-opera's leggen het toch af tegen de opnames van Harnoncourt. Er is eigenlijk één Gardiner-opname die ik werkelijk prachtig vind, en dat is 'Die lustige Witwe' met de Wiener Philharmoniker. Vanwege de heerlijke zangstemmen en de zwoele sfeer, en zeker vanwege het onnavolgbare orkestspel: die 52 seconden-dans (nr. 13) heb ik al minstens 200 à 500 keer gehoord en blijft een schoolvoorbeeld van ideaal, perfect, subliem, weergaloos orkestspel. Geleid door Gardiner, dus de man kan zeker wel wat. Maar een topdirigent wil ik hem niet noemen. Live-concerten zijn au fond de maatstaf, en dit concert met het LSO onderstreepte eigenlijk mijn mening over Gardiner. Het gedeelte voor de pauze vond ik eigenlijk zeer teleurstellend, juist vanwege de directie van Gardiner. Hij zwaait maar wat onduidelijk heen en weer, en daardoor klinkt het nergens echt helemaal verfijnd en precies. Het London Symphony is een uitstekend orkest, terecht behorend tot de beste ter wereld, en het speelde bijzonder transparant. Dat was zeker Gardiners verdienste, maar in het Pianoconcert klonken solist en orkest nergens als een eenheid. In het tweede deel miste ik de hemelse samenklanken, en dan wordt het concert uiteindelijk te gewoontjes. Dat deden Goode en Fischer twee jaar geleden bij het KCO stukken fraaier. Na de pauze leek de Pastorale aanvankelijk eenzelfde lot beschoren; het eerste deel was eenvormig en aan het einde van de eerste expositie ging het zelfs even mis in de coördinatie tussen strijkers en blazers. Maar het vloeiende tweede deel en het boerse en stormachtige derde en vierde deel werden juist prachtig en eigenzinnig gekarakteriseerd - zo uitdagend hoorde ik deze delen nog niet eerder. Tja, Gardiner.
Als je op de foto klikt krijg je zijn kop centraal op je scherm.
posted by Jan Anton Brouwer at 22:33
15 Comments:
Ik adoreer die man!
Mocht je ooit eens de tijd hebben, vergelijk dan eens intensief een Mozart opera van Gardiner met die van Harnoncourt (slepende recitatieven die niet matchen) en/of van Rene Jacobs.
Paul Korenhof: "Zijn uitvoeringen (met zijn 'eigen' orkest) van diverse Mozart-opera's verdient met gouden letters in de annalen van het Holland Festival bijgeschreven te worden."
(Daar heb ik er 4 van meegemaakt!)
Zijn Mozart pianoconcerten klinken mij ook scherp in de oren, het is maar wat je prefereert.
Nog altijd zijn zijn Beethoven symfonieën met zijn eigen orkest voor mij de standaard. Hoewel ik nu ook erg onder de indruk ben van Vänska en Järvi.
Een uitvoering van de 4e symfonie van Beethoven met het LSO in 2003 was onthutsend slecht, dat hij vervolgens weer goed maakte na de pauze met een revolutionaire 5e!
Het soms rauwe karakter, de levendigheid, de energie, zijn keuze voor zangers: dat zijn de elementen die ik zo waardeer in de uitvoeringen van Gardiner!
Samen met Valery Gergiev en Pierre Boulez vind ik John Eliot Gardiner "de boeiendste muzikale persoonlijkheid" (Paul Korenhof).
sja kan me er toch weinig bij voorstellen bij Gardiner, en de reputatie van een Boulez, en dan met name zijn doen en laten van de laatste jaren (Mahler pffff!), ontgaat me volledig! voor sommige dirigenten, vooral als ze in de herfst (of winter) van hun dirigeercarriere zijn is er een al te grote verering die echt niet in verhouding staat met wat ze presteren, maar komt meer door de bewierooking en de quasi mystiek rond die persoon (de dirigent als beroep is toch pas zo rond eind 19e eeuw ontstaan). Musici anno 1800 zouden verbijsterd zijn als ze hadden kunnen zien wat zo'n man voor dat orkest toch allemaal staat te doen. Een dirigent is niets meer dan: zorgen dat alles goed onder elkaar staat en af en toe even zorgen dat de musici ''erbij blijven'' en de rest is er in veel gevallen bij verzonnen. Sja da's wel weer het mooie van de menselijke fantasie...;-)))
Echt puur toeval mijn opmerking over Boulez, maar ik lees net op classicstoday.com een recensie van een CSO Live opname met werken van Strawinsky onder Boulez.
David Hurwitz schrijft:
Really, it's such a shame that formerly brilliant artists like Boulez (and Haitink, and a few others I can mention) look set to have their declining inspiration documented in excruciating detail by major orchestras on their proprietary labels.
Als er nu één dirigent is die niet meer doet dan zorgen dat de boel bij elkaar blijft, dan Pierre Boulez! (Hoewel hij daar niet altijd in slaagt.)
Ach, dirigenten, het zijn ook maar mensen, met hun ups en hun downs.
En David Hurwitz begint zo langzamerhand een karikatuur van zichzelf te worden. Geeft Ivan Fischer voor zijn eerste symfonie van Brahms een tien! Ook ivan Fischer vind ik een dirigent van de buitencategorie, maar zijn eerste Brahms echt geen tien! Hurwitz valt net zo makkelijk in de kuil van bewieroking en mystiek.
Wie doet dat niet? Oke, jij dan niet misschien Gerard :)
anoniem... dat was ik dus (Leen)
haha ik doe er net zo hard aan mee, maar daarom is het des te leuker als je af en toe ook s een ander geluid hoort dan bravo alleen..en Hurwitz doet dat nog steeds op een (voor mij) buitengewoon vermakelijke manier. Tegen heilige dirigentenhuisjes aan schoppen mag best wel eens, want idd, het zijn maar mensen;-)
De Times Online geeft 5 sterren
http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/classical/article7022260.ece
ja die recensie had ik gelezen (maar natuurlijk niet hier doorgegeven, haha).
Ken je de opera site Opera Chic, altijd wel verhalen/foto's, beetje kak maar daarom ook wel grappig, staat bij m'n favorieten:
http://operachic.typepad.com/opera_chic/
Nee, die kende ik niet, wat een leuke site! Bedankt!
ja leuk he, ik neem regelmatig een kijkje op die site, het gaat wel beetje over de onbetaalbare kant van de opera, dus de chic, en de mode...maar de soms bitchy opmerkingen zijn vaak wel erg grappig
nou, zelfs ik heb daar niks meer op te zeggen, dit slaat echt de spijker op de kop!
En over dirigeerkunst gesproken, Monteux, 86 jaar.. elke beweging van die man straalt rust, natuurlijkheid en volkomen kennis van de partituur uit. Geen show, maar alles staat in dienst van de muziek. En het klinkt allemaal even transparant. Volgens gaf die man je als orkestlid een volkomen gevoel van zekerheid:
http://www.youtube.com/watch?v=aOTl2lF7hUY
Fantastisch idee dat die man zoveel belangrijke premieres heeft gedirigeerd (de Sacre, stukken van Ravel en Debussy etc), en een geweldig Brahms en Wagner vertolker was.
En Charles Munch blijft toch een van de meest opwindendste en spontaanste dirigent ooit, de quasi nonchalance waarmee hij het slot van Daphnis dirigeert evenaart met glans dat wat Gergiev doet. Kijk vooral naar hoe de linkerarm arm meestal niet mee doet met de opwinding, maar de rechterarm destemeer.
http://www.youtube.com/watch?v=hrMnUUWTBd4
Van Gardiner vond ik toch ook zijn Beethovencyclus uit de jaren '90 om in te lijsten. En de Schumann box van enige tijd later is misschien nóg meer aan te raden. Ook de recente Brahmscyclus vind ik echt een aanwinst.
En over dirigeerstijlen kan vanalles zeggen. Herreweghe heeft gewoon géén stijl en bereikt toch prachtige resultaten. Van René Jacobs zag ik eens een Don Giovanni; ik begreep niet hoe de muzikanten zijn armbewegingen konden begrijpen (maar het resultaat was er wèl). Van Boulez zag ik pas nog een zwart-wit DVD, waar hij halfblind stond te dirigeren, met een mooi resultaat; een andere keer bij een Mozartconcert stond hij als een vod te zwaaien en was er vooral communicatie tussen Pires als solist en de concertmeester.
酒店經紀 酒店小姐 酒店經紀公司
台北酒店工作 台北酒店經紀人 酒店兼差 台北酒店 便服店 禮服店 酒店 酒店工作 酒店上班時間 酒店上班薪水 酒店上班內容 現領 當日領
打工兼職 打工兼差 酒店營業時間
酒店經濟 酒店面試
酒店兼職 酒店公關 酒店上班 台北酒店上班 酒店打工 酒店工作內容 酒店pt
酒店經紀 酒店打工 酒店工作 酒店上班 酒店兼差 酒店兼職 打工兼差 打工兼職 台北酒店 酒店應徵 禮服店 酒店 經紀 打工 兼差便服店 台北酒店經紀 酒店薪水 酒店工作內容 酒店時間 酒店經濟 美式餐廳 台北咖啡廳 永康街咖啡廳
2015/08/27
Een reactie posten
<< Home