Maandag 18 januari 2010, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera
Mozart: Le nozze di Figaro
Figaro - Luca Pisaroni
Susanna - Marie Arnet
I Conte - Garry Magee
La Contessa - Michaela Kaune
Cherubino - Marina Comparato
Marcellina - Charlotte Margiono
Bartolo - Mario Luperi
Basilio - Marcel Reijans
Koor van de Nederlandse Opera
Nederlands Kamerorkest o.l.v. Constantinos Carydis
Het is hollen of stilstaan deze maand. Het venijn zit 'm in de staart; dan op drie opeenvolgende avonden concerten en opera. Dit was de opwarmer van het jaar. Van de drie Da Ponte-opera's van Mozart geënsceneerd door het duo Wieler/Morabito gaat na de Cosí nu de Nozze op herhaling. Dat vond ik verreweg de meest geslaagde enscenering; waarschijnlijk krijgen we volgend seizoen de Don Giovanni gepresenteerd, maar die hoef ik niet meer te zien. Deze Nozze daarentegen is prachtig, ingenieus en grappig. De scene met de bewakingscamera waarop de vlucht van Cherubino is te zien is werkelijk subliem gevonden, en ook het vierde bedrijf zit eigenlijk erg subtiel in elkaar. Verder telt natuurlijk de uitvoering, en die is zeker bijzonder. Luca Pisaroni zong ook al tijdens de eerste voorstellingenreeks; hij groeit uit tot een prachtige, grootse bariton. Hij zingt fraai en acteert overtuigend. Arnet, Magee en Kaune voldoen prima als Susanna, Conte en Contessa; Marina Comparato balanceert op het randje in haar eersta aria, maar met groots effect. En Margiono als Marcellina (net als in de eerste reeks) is puur goud natuurlijk. Ik was echter vooral benieuwd naar het tweede optreden van Carydis bij DNO. Een jaartje of twee geleden maakte hij een erg overtuigend debuut in Die Entführung (zie hier). En ook nu doet hij de oren spitsen. Hij is een Harnoncourt in het kwadraat: hij plaatst felle accenten en contrasteert scherp. Dat gaat wel ten koste van de lyriek en soms ook van de balans - dat deed Harnoncourt met het KCO indertijd in de Da Ponte-opera's veel beter. Maar Carydis is mij liever dan het vlakke gepruts van Metzmacher. Hoe dan ook: Mozart is de werkelijke topper van deze avond. Want Le nozze zit vol verrukkelijke muziek; vooral waar hij de aria's door de houtblazers laat begeleiden of wanneer mineur de boventoon voert. En de finale van de derde akte vind ik onweerstaanbaar. Ach, wat is eigenlijk niet geweldig in deze opera...?
10 opmerkingen:
Een topper werd het voor mij toch weer niet! Ingenieuze en grappige enscenering, maar ik twijfel over het slotbeeld. Ik vind het toch te gemakkelijk. Waarom krijgen we op het toneel niet te zien wat in videobeelden op het Almaviva embleem wordt getoond?
Muzikaal..tja ik ben geen Harnoncourt fan en ook geen Carydus fan. Prachtige ouverture, mooie muzikale momenten maar ook rare accenten en vertragingen en dat begon een beetje op mijn zenuwen te werken.
Goede zangers, maar de graaf is echt zwak en kleurloos, leek geen enkel plezier te beleven in zijn amoureuze pogingen.
En als de coloratuuraria Capro e la caprella (Charlotte Margiono als Marcellina) het hoogtepunt van de avond wordt, dan klopt er toch iets niet.
correctie: "Il capro, e la capretta"
KCO - Mahler 3e symfonie - woensdag 3 februari
rechtstreeks via mezzo television.
http://www.mezzo.tv/programme.php?day=03&mois=2&annee=2010&_pro=6852
Bedankt voor de tip! Bijzonder koor: Choeur Neherlan Radio ;-))
Gisteravond naar een concert van Britten Sinfonia geweest. Met de grote tenor Mark Padmore. Prachtig programma, met muziek van Purcell, Britten (Les Illuminations), nieuwe composite van Nico Muhly (Impossible things), John Adams, Steve Reich.
Nog geen 100 mensen in de grote zaal van De Doelen. :(
Opmerkelijk: 28 febr zingt Miah Persson ook Les Illuminations
"Met meesterbegeleider Roger Vignoles op piano zingt ze onder meer Les Illuminations uit 1939 van Benjamin Britten, oorspronkelijk geschreven voor sopraan, maar meestal uitgevoerd door tenor. De gedichten van Arthur Rimbaud barsten van de jeugdige energie waarmee Britten zich zo verwant voelde. De noordelijke muziek van de Finse Sibelius en de Noorse Grieg brengt ons weer terug naar de Scandinavische natuur, vol koude winden, eindeloze bossen en diepe fjorden."
Ik ben benieuwd hoeveel mensen dan in de zaal zitten. De klassieke muziekcultuur dreigt verloren te gaan!
Ik zal woensdag a.s. naar jullie zwaaien! ;)
En tsjee, Leen, 100 mensen is wel echt onwaarschijnlijk weinig inderdaad voor zo'n prachtig programma en een bekende naam als Mark Padmore. Zou het ook per stad verschillen? Zo'n concert zou in het concertgebouw wel op een goedgevulde zaal kunnen rekenen, schat ik zo in.
Vanavond in het Concertgebouw. Grijp je kans!
Mark Padmore is wereldklasse! Prachtig programma, ook met bijzonder mooie nieuwe compositie van Nico Muhly (zie interview NRC Cultureel Supplement).
Hoe vond je het gisteravond (Gergiev)? ZO MOOI had ik Tchaikovsky ook nog nooit gehoord. Warm, gloedvol orkest, onwaarschijnlijk mooie balans, innerlijke rust, uitgewogen, verzadigd, onsentimenteel en toch ontroerend. Ik kom woorden te kort... En ik heb Gergiev (vanaf het Podium) zelden zo zorgvuldig zien dirigeren, toverhanden. Wat er ook geschreven wordt over deze dirigent die altijd haast heeft, als hij in topvorm is, gebeurt er iets magisch.
Ah, je kunt je herinneren dat ik erbij zou zijn, leuk! Ik zag volgens mij ook JAB rondschuifelen, dus vermoedelijk volgt er nog een recensie ;-) Volgende keer spreek ik hem toch maar eens aan, nu voelt het haast voyeuristisch.
Ik vond het ook weergaloos mooi! Echt adembenemend bij vlagen. Ondanks dat ik erg van sjostakovitsj houd, kende ik de eerste symfonie eigenlijk niet zo goed en had hem nooit live gezien. Maar wat een leuk stuk en wat enorm spetterend gebracht. Erg grappig hoe al die solo'tjes in het grote geheel worden geïntegreerd. Tsjaikovski 5 ken ik door en door en heb ik twee jaar terug in een opgepompte versie met KCO/Gatti gezien. Maar dit was beter! Strak en fabelachtig goed gespeeld. Ik moest me er bij het tergend trage begin wel even aan overgeven, maar toen dat lukte was ik verkocht. Toch begrijp ik het niet zo goed, dat rare gewapper met die handjes van hem ziet er niet uit, maar kennelijk boekt hij resultaat. Ik heb gefascineerd naar zijn dirigeren gekeken!
Opvallend trouwens dat hij de plank liet weghalen na de pauze, ik hoorde achteraf dat hij het maar een wiebelig geval vond. Nu had hij alle ruimte om tijdens tsjaikovski alle kanten op te dansen en deed dat dus ook.
jaja, volgt, volgt, maar er zijn nog twee voorgaande belevenissen van donderdag en vrijdag te recenseren.
Jan Anton, allegro, allegro, een beetje opschieten!
Ik waardeer jouw mening. (Niet dat ik het altijd er mee eens ben;)
Een reactie posten