Concert 1 maart 2009

Zondag 1 maart 2009, Concertgebouw Amsterdam
Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia o.l.v. Antonio Pappano

Bartók: Concert voor orkest
Sjostakovitsj: Symfonie nr. 5

Het Orkest van de Nationale Academie van de heilige Cecilia logenstrafte onverbiddelijk mijn gedachten die ik voorafgaande aan dit concert had. Ik was wat teleurgesteld over het niet-Italiaanse programma (beide stukken had ik eerder dit seizoen al door het KCO gehoord); gewoon een volbloedig Italiaans programma met een Verdi-ouverture en Respighi en zo, dat zou interessant zijn. Bovendien: bestaan er wel goede Italiaanse symfonieorkesten...? Vanaf het begin van het Concert voor orkest werd echter duidelijk dat er wat bijzonders aan de hand was. Het orkest speelde fantastisch homogeen, af en toe lekker ongepolijst en zeker niet altijd volledig perfect, maar er werd op een sublieme manier muziek gemaakt. Pappano bleek bovendien uitstekende visies op beide stukken te hebben, dus er klonken ook interessante uitvoeringen. Het mysterieuze begin van het Concert voor orkest hoorde ik niet eerder zo fraai (prachtige fluitist!), de schwung en virtuositeit in het verdere stuk werden prima getroffen. De Vijfde Sjostakovitsj was eveneens prachtig. Het Allegretto klonk bijkans perfect, in het Largo speelde het orkest fluisterzacht, de finale van het Allegro was precies goed. Pappano liet zijn collega's Gatti en Van Zweden in respectievelijk Bartók en Sjostakovitsj ver achter zich! Twee toegiften (Puccini en Rossini) gaven het geheel nog een fraai Italiaans tintje, altijd lekker, maar het visitekaartje had het orkest daarvoor al afgegeven. Een memorabel concert.