Concert 15 oktober 2008

Woensdag 15 oktober 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Herbert Blomstedt

Nielsen: Symfonie nr. 3
Mendelssohn: Symfonie nr. 3

'Een dirigent die het orkest zo mooi en warm kan laten klinken moet jaarlijks terugkeren', schreef ik hier over Blomstedts laatste concert bij het KCO in april 2007. En inderdaad, Blomstedt een rasechte muzikant die het orkest tot fraai en energiek spel verleidt. Hij is bovendien (met Haitink) het bewijs dat oude dirigenten steeds jeugdiger lijken te worden. De man is al 81 maar loopt de trap af en staat te dirigeren alsof hij in de kracht van zijn leven is. De 'Sinfonia espansiva' van Carl Nielsen is geen meesterwerk, maar bruist wel van de muzikale ideeën en het langzame deel spreekt het meest aan. Daarin heeft Nielsen twee zangstemmen geïntegreerd (hier gezongen door Marieke Steenhoek en Mattijs van de Woerd) wat het geheel opeens aan Vaughan Williams doet denken. Ik heb de Blomstedt-opnames van de Nielsen-symfonieën in de cd-kast staan (maar nog nooit geheel beluisterd) - ik zal de Derde eens nader bestuderen. Dat hoef ik niet met de 'Schotse' van Mendelssohn, want dat is een lievelingssymfonie. Hoewel Blomstedt een contrastrijke interpretatie dirigeerde, vond ik zijn aanpak soms wat te voortvarend. Het hoogtepunt van het stuk vind ik de recapitulatie van het hoofdthema in het eerste deel, met die klagende tegenstem van de celli; die liet Blomstedt onderbelicht, helaas. Maar er waren ook sublieme momenten, zoals de presentatie van dat mooie mineur-hoofdthema in de expositie, waar de strijkers zo intiem speelden dat de soloklarinettist die de melodie óók speelt prachtig mengde met de strijkers. En dat was op rij 25 allemaal prachtig te horen. Tja, dan is alles weer even helemaal perfect.