Donderdag 23 oktober 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Brahms: Symfonie nr. 3
Dvorák: Symfonie nr. 8
Een concert met twee gezichten. De uitvoering van de Derde van Brahms was in mijn oren nog niet voldoende speelrijp. Zeker in dat lastig te dirigeren eerste deel ging er nog teveel mis, wat nog eens extra helder werd omdat Jansons voor een doorzichige, relatief ingehouden benadering koos. En als dan de details dan nog haperen... Ik ben ook altijd even uit mijn hum wanneer de herhalingstekens van de expositie niet worden gerespecteerd. De kruistocht van Harnoncourt blijkt nog steeds niet helemaal gewonnen. De lyrische tweede en derde delen klinken bij dit orkest standaard mooi, maar ook de kracht van het vierde deel kwam niet voldoende uit de verf. Het was de eerste concertuitvoering van deze symfonie door Jansons en het orkest, en de kans is groot dat tijdens de komende tournee de kwaliteit stijgt. Tijdens deze laatste week voor de tournee spelen ze tijdens vier concerten maar liefst 10 verschillende werken, waarvan slechts twee eerder tijdens concerten zijn uitgevoerd. Tja, dan moet er in korte tijd veel gerepeteerd worden, en zo'n duivels moeilijke Derde Brahms laat niet met zich sollen.
Na de pauze precies het tegenovergestelde beeld: de wel al eerder gespeelde Achtste van Dvorák knalde de zaal in, werd perfect gespeeld en met zichtbaar meer enthousiasme door Jansons gedirigeerd. Die recapitulatie van het Allegretto grazioso: onaards mooi. Ik hoorde deze symfonie van dit orkest al drie keer eerder: onder leiding van De Waart, Giulini en Harnoncourt. Alledrie prachtige uitvoeringen, en deze van Jansons deed daar niet voor onder. Integendeel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten