Donderdag 19 juni 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Jean-Yves Thibaudet, piano
Cynthia Millar, ondes martenot
Messiaen: Turangalîla-symfonie
In de NRC van zaterdag 21 juni het bericht dat Jansons daags na dit concert met hartritmestoornissen in het AMC was opgenomen, en dat hij al zijn volgende concerten in deze reeks en de tournee naar Londen en Spanje heeft moeten afzeggen. Ik schrijf dit op zondag, en op de website van het KCO nog niets daarover. De Turangalîla-symfonie hoorde ik al eens eerder (leve het concertenschriftje): op 9 maart 1991 in de vara-matinee door het Rotterdams Philharmonisch met Reinbert de Leeuw, en op 20 maart 1992 door het KCO o.l.v. Chailly, en ook toen met pianist Thibaudet. Hiervan herinner ik me vooral de extra ingelaste pauze na het vijfde deel. Thibaudet had tijdens dat stormachtige deel zo zitten beuken dat er een snaar van zijn piano was gesprongen. Er was even een kort overlegje tussen Thibaudet en Chailly, waarna Chailly zich omdraaide naar de zaal en uitriep: ladies and gentleman, break!
Ik heb er geen cd-opname van, dus ik was vooraf benieuwd hoe ik dit stuk na 16 jaar opnieuw zou ondergaan. Eerlijk: het viel me niet echt mee. Er zitten enkele prachtige delen tussen, met name dat stormachtige vijfde en gevleugelde zesde deel. Sommige andere delen deden me echter helemaal niets, behalve dan dat ik ze te lang vond duren. Messiaen is bepaald geen kernachtige componist. Het kan allemaal wellicht ook een beetje aan Jansons hebben gelegen. Ik vond het orkest niet echt helder en uitgebalanceerd spelen. Maar ach, als je al in zoveel repertoire uitblinkt, hoef je van mij geen Messiaen-specialist te zijn. De zaal was slechts voor tweederde gevuld ongeveer, en de toegevoegde waarde van de belichting van Kees van de Lagemaat is mij ontgaan. Maandagavond neemt Neeme Järvi de herhaling van het Schumann/Moessorgski-programma over; hij neemt ook de tournee naar Londen en Granada voor zijn rekening. Moge Jansons snel weer opknappen en na de zomer weer klaarstaan voor weer een fraai KCO-seizoen!
Bovenaan deze log een foto van de ondes martenot, de zingende zaag. Hieronder Jean-Yves Thibaudet, die naarmate de jaren vorderen steeds meer op Maurice Ravel begint te lijken.
3 opmerkingen:
Op vrijdagavond 22 juni heb ik ook de Turangalila gehoord, inderdaad niet onder Jansons, maar onder Theo Wolters, die als "schaduwdirigent" mee had gerepeteerd. Was er al een soort voorgevoel aangaande het hart van Jansons? Hoe het ook zij, ik hoorde deze symfonie voor het eerst en ik vond het mooi. Er zitten prachtige majeur-akkoorden in waar je helemaal vrolijk van wordt. Soms had het iets van minimal music, dan weer herkende ik zelf iets Gershwin-achtigs... De uitvoering onder invaller Wolters was volgens mij prima: strak, ritmisch, helder, gedreven. Een lange ovatie na afloop, ook voor de solisten, van een net niet uitverkochte zaal. Beterschap. Mariss!
Het luisteren naar muziek zorgt voor een betere hartslag. Uit een Oostenrijkse studie blijkt dat de zogeheten ‘hartfrequentie-variabiliteit’ al binnen vier weken verbetert door naar muziek te luisteren. En, hoe variabeler de frequentie van het hart, hoe gezonder de mens. Een lage variabiliteit zorgt bijvoorbeeld voor depressie en een hoge bloeddruk (Bron: Radio 4 Viertakt > www.musik-medizin.at.)
Blijkbaar is dirigeren (van Messiaen?) minder goed voor je hart!
Hopelijk kan Mariss Jansons weer snel dirigeren!
moet controleren:)
Een reactie posten