Concert 7 maart 2008

Vrijdag 7 maart 2008, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Iván Fischer
Richard Goode, piano

Von Weber: Ouverture Der Freischütz
Van Beethoven: Pianoconcert nr. 2
Brahms: Pianokwartet op. 25 (orkestratie Schönberg)

Een weekje met vakantie, vandaar de 'radiostilte' - twee concerten en vijf boeken in te halen: allez!
Op dit concert heb ik me een jaar verheugd. Toen vorig jaar de seizoensbrochure uitkwam, was ik vooral erg blij met juist dit programma. Fischer had al een streepje bij me voor, maar hij lijkt sinds zijn fenomenale directie van Rimsky-Korsakov's Sheherazade in oktober 2006 (zie hier de weblog van dat concert) ook definitief bij het orkest doorgebroken. Verder wilde ik Richard Goode graag eens live horen; zijn cd-opnames van Beethovens pianosonates zijn werkelijk subliem, en dan nu eens in het enige pianoconcert van Beethoven dat ik nog nooit eerder live hoorde. En dan, tja, die meesterlijke 'Nulde symfonie' van Brahms. Schönberg maakte in orkestratie een eigenzinnige doch partituurgetrouwe orkestversie van het Pianokwartet op. 25 van Brahms, en sinds ik in 1988 toevallig een cd-opname hiervan kocht ben ik aan deze orkestversie verslingerd. Die cd kocht ik niet vanwege die Brahms-orkestratie; die was echter op een dubbel-cd gekoppeld aan Mahlers Tiende symfonie - uitvoering o.l.v. Simon Rattle. Het KCO speelde die orkestratie al eens eerder, in november 1998 o.l.v. Tilson-Thomas; in mijn schriftje noteerde ik toen dat ik het vooral heerlijk vond dit stuk eens door het KCO te horen. En ja, dat was deze avond eveneens het geval. Als er bovendien één dirigent is die dit Hongaars getinte stuk bruisend kan laten klinken is het Fischer wel. O, als hiervan eens een cd-opname mocht verschijnen, want die Rattle-opname met het orkest van Birmingham is geenszins perfect. Goode speelde een prachtige Beethoven, bovendien bijzonder fraai in balans met het orkest. Het Adagio was altijd al een favoriet deel uit Beethovens pianoconcerten, en dat kreeg deze avond een pure uitvoering. En daaraan voorafgaand ook nog die meesterlijke Freischütz-ouverture. Volmaakt geluk bestaat, soms!