Woensdag 26 maart 2008, Concertgebouw Amsterdam
Boedapest Festival Orkest o.l.v. Iván Fischer
Jean-Guihen Queyras, cello
Dvorák: Celloconcert
Bruckner: Symfonie nr. 7
Ik heb me dezer dagen afgevraagd of ik dit orkest al niet eens eerder heb gehoord met een Bruckner-symfonie (de Vijfde). Ik zou dan echt de archiefdozen moeten doorspitten. Hoe dan ook: Fischer is een groot Bruckner-dirigent, getuige een werkelijk fantastische Zevende. Hij nam de tempi soms flink hoger dan ik gewend ben, maar de opbouw, de afwerking en het prachtige orkestgeluid van dit orkest uit Boedapest waren grandioos. Het orkest zat bovendien in een aparte opstelling: de contrabassen en celli over de volle breedte achterin, daarvoor de alten, links de eerste violen, rechts de tweede en in het midden vlak voor de dirigent de houtblazers. Rechtsachter de trompetten en trombones, linksachter de hoorns/wagnertuba's. De grote tuba verhuisde voor het tweede deel van rechtsachter naar linksachter. Door deze opstelling mengden de houtblazers prachtig met de strijkers; de gescheiden opstelling van het koper leverde in sommige passages een bijzonder fraai stereo-effect op. Al met al een bijzonder geslaagde en bijster interessante Zevende. Het KCO zou maar eens een optie op Fischer moeten gaan nemen...
Voor de pauze niet de oorspronkelijk gecontracteerde Pieter Wispelwey, maar zijn vervanger Jean-Guihen Queyras liet al snel de teleurstelling vergeten. Hij speelde warmbloedig en fraai in balans met het orkest. Een topper, dit concert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten