Maandag 21 januari 2008, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera
Rameau: Castor en Pollux
Castor - Finnur Bjarnason
Pollux - Henk Neven
Télaïre - Anna Maria Panzarella
Phébé - Véronique Gens
Koor van De Nederlandse Opera
Les Talens Lyriques o.l.v. Christophe Rousset
De kranten spraken over deze nieuwe productie van Pierre Audi van een esthetisch hoogtepunt en roemden in één zin meteen ook de uitvoering. En dat maakte dat ik tijdens de eerste twee bedrijven (voor de pauze) flink heb moeten schakelen. Ik had het kunnen weten (en wist het eigenlijk ook al): Les Talens Lyriques o.l.v. Rousset speelden eerder al eens een Handel-opera bij DNO en daar heb ik met kromme tenen, samengeknepen billen, ballen en wat dies meer zij naar het geknars van dit orkest moeten luisteren. En ook vanavond bedierf dit orkest en de krampachtige directie van Rousset toch een flink deel van het plezier. Na de pauze ging het beter; in het intieme derde bedrijf ging weinig mis. maar waarom nu niet het orkest van de 18e Eeuw o.l.v. Frans Brüggen uitgenodigd. Hun drie Philips-cd's met suites uit Rameau-opera's kocht ik direct na hun verschijnen (alweer zo'n 20 jaar geleden!) en ik beluister ze met grote regelmaat. Het is verrukkelijke, geheel eigen muziek die nooit verveelt; de suite Castor en Pollux kan ik dromen zowat. Hoe subliem is die uitvoering door Brüggen c.s., en hoe armzalig die van Rousset c.s. in de bak van het Muziektheater. Met uitzondering van Finnur Bjarnason werd er op het podium prima gezongen: Anna Maria Panzarella zong de sterren van de hemel, en ook Henk Neven maakte grote indruk. De regie van Audi is inderdaad schitterend, maar hoe dan ook: het beeld is bij mij ondergeschikt aan wat ik hoor, en het iele gepruts door een derderangs authentiek gelegenheidsorkest doet dan afbreuk aan het visuele genot. Rameau heeft een geheel eigen klankkleur, waarbij de fagotten, fluiten en hobo's een belangrijke rol spelen (nu weet ik waar Berlioz zijn eigen combi van celli en fagotten vandaan heeft!). Rousset liet vooral melodietjes spelen, en had te weinig aandacht voor juist die typische Rameau-kleuren. Dan vallen dat prachtige en melancholische Ritournelle tendre en het vergelijkbare Entrée d'Hébé volledig in het niet. Zonde!
6 opmerkingen:
Een aantal opmerkingen:
1. uitvoeringen onder de directie van Frans Brüggen zijn ook niet altijd 'subliem'. Ik herinner mij zijn 'armzalige' directie van Idomeneo bij DNO (weliswaar niet met zijn eigen orkest).
2. een CD opname is onvergelijkbaar met een live-uitvoering
3. de akoestiek van het Muziektheater is voor sommige plaatsen erg slecht, met name voor barokmuziek. Waar zat je?
4. de (misprijzende?) kwalificatie 'gelegenheidsorkest': de meeste 'authentieke' orkesten zijn 'gelegenheidsorkesten', zij bestaan bij de gratie van de dirigent, de musici worden uit alle geledingen gerecruteerd.
5. van 'íel gepruts' dat 'afbreuk doet aan het visueel genot' heb ik niets gemerkt, integendeel: ik vond muziek, zangers, koor (in de orkestbak) en de wonderschone regie van Pierre Audi zo mooi uitgebalanceerd, dat ik donderdag nog een keer ga!
Rameau:
Tip 1: Als je de suites uit de opera´s van Rameau zo prachtig vindt, moet je beslist kopen ´une symphonie imaginaire´. Marc Minkowski (evenals Brüggen een Rameau adept van het eerste uur) heeft de meest tot de verbeelding sprekende instrumentale delen uit vele opera´s van Rameau tot een imaginaire symfonie samengesteld en opgenomen met zijn orkest Les Musiciens du Louvre (Archiv).
(Edison Klassiek 2006)
Dat brengt mij op Tip 2: Minkowski treedt 13 mei op in het concertgebouw met deze Symphonie Imaginaire. (In december 2006 was deze uitvoering olv Minkowski met zijn orkest te horen in de Doelen.)
Tip 3: Het Holland Festival programmeert dit jaar Rameau´s zelden uitgevoerde barokopera (tragédie lyrique) Zoroastre.
"Deze zelden gespeelde barokopera van Jean-Philippe Rameau was in 2005 een ‘succes fou’ in de schitterende enscenering van festivaldirecteur Pierre Audi in het Zweedse Drottningholm." ( www.hollandfestival.nl)
Een prachtige avond, in alle opzichten. Van het "iele gepruts door een derderangs authentiek gelegenheidsorkest" heb ik helemaal niets gehoord. Les Talens Lyriques behoort tot de top van de Europese barokorkesten, en die faam maakten ze helemaal waar (althans op 23 januari; maar de akoestiek blijft nu eenmaal belabberd; zelfs het KCO is in het Muziektheater moeilijk herkenbaar als toporkest). Dirigent Rousset hield het orkest van begin tot eind aan zijn vingertoppen gekluisterd; fantastisch om te zien. Kom daar eens om bij Frans Brüggen (wiens eigen "gelegenheidsorkest" de gloriejaren overigens ver achter zich heeft).
Tip: Veronique Gens en Michael Chance a.s zondag in het Concertgebouw (Pergolesi en Vivaldi). (WHM)
Correctie: ik heb me blij gemaakt met een dooie mus: Zoroastre was in 2006! (dat ik dat gemist heb!)
Gelukkig nog een keer Castor en Pollux aanstaande donderdag! (LR)
Wat kan een mens toch gelukkig worden van zo veel schoonheid. Ik had wel elke voorstelling van deze opera kunnen zien.
Kees Fens in de Volkskrant:
"Een fraaiere ruimte dan deze voorname godenwereld ken ik niet. En laat de voorname muziek van Jean-Philippe Rameau maar eeuwig door de lucht dansen. (...)
Dit is het schitterende: de vereeuwiging die de twee broers ten deel valt, wordt het verlangen van de toeschouwer. Laat dit altijd doorgaan. "
muslims microphone considerably disruptions separating leased registers causes formulating optimisation services
lolikneri havaqatsu
Een reactie posten