04 oktober 2007

Concert 29 september 2007


Zaterdag 29 september 2007, Concertgebouw Amsterdam
Ensemble Modern orchestra o.l.v. Pierre Boulez

Andre: "...auf..." II
Varèse: Amériques
Poppe: Obst
Pintscher: towards Osiris
Boulez: Notations I, VII, IV, III, II

Ik had een los kaartje voor dit concert in de ZaterdagMatinee gekocht vanwege Boulez én vooral Amériques van Varèse. Dat laatste stuk is weergaloos; ik hoorde het al twee keer eerder bij het KCO en dat was meer dan indrukwekkend. Nu de Varèse-pionier Boulez zelf dit stuk kwam dirigeren, wilde ik er per se bij zijn. Het was groots. Een enorm, erg goed orkest van vooral jongere musici, en daarvoor een 82-jarige Boulez die in zijn bewegingen geen enkel spoortje van ouderdom vertoonde. Amériques is al vrij snel vanaf het begin een heftig stuk, maar wordt gaandeweg steeds krachtiger en drammeriger. De laatste tien minuten is een kakofonie van ritmisch gedreun, sirenes en felle accenten over en weer. De Sacre du printemps is er een barokke sinfonia bij – hoe fanastisch moeten die twee stukken op één avond combineren! Toen ik het stuk voor het eerst hoorde, o.l.v. Chailly in de A-serie, ging het publiek na afloop uit zijn dak. Ook nu weer, en terecht! Hetzelfde effect hadden de vijf Notations van Boulez zelf, die aan het einde van het concert geprogrammeerd stonden. De afsluitende Notation II werd gebisseerd; Boulez meldde de zaal dat het eigenlijk ook te kort geduurd had… Daarvoor drie stukken van jonge Duitse componisten waarmee Boulez een hechte band heeft. Geen muziek voor op de iPod, maar de moeite van het beluisteren waard. En zeker ook bij zulke uitvoeringen. Het orkest klonk transparant en speelde haarscherp gelijk. Boulez kan prachtig minimalistisch dirigeren.

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Wat was dit een bijzonder en vermakelijk concert. En als Boulez er voor staat dan is mijn middag al geslaagd!

Een orkest van 126 man op een uitgebouwd podium. Ik had zelf een replacering naar rij 7 Podium omdat er slagwerk op rij 6 van Podium Noord geparkeerd stond. Fantastisch om zo dicht bij de uitgebreide slagwerksectie te zitten. Qua geluid natuurlijk niet in balans, maar er viel ook zo veel te zien ...bij dit soort muziek heeft dat voor mij een toegevoegde waarde.

Ik was verrast door de sterke composities van Andre en Pintcher en inderdaad kon er geen twijfel over bestaan dat voor temniste de duur van Amériques (maar ook de Notations!) de beste dirigent ter wereld het beste orkest ter wereld dirigeerde!(quote Jochem Valkenburg, NRC).

05 oktober, 2007 16:09  

Een reactie posten

<< Home