Vandaag ontving ik per post een aantal cd's die ik bij het Duitse JPC had besteld. Geen avontuurlijk repertoire, intgendeel, maar vier uitgaven waar het mij om de uitvoering te doen is.
Van Beethoven bezat ik nog geen box met de complete pianosonates. Ik heb wel de bijna-complete box van Gilels en een aantal losse cd's (Pollini, Kempff) maar de 'basisbox' ontbrak nog. Over de uitvoering van Richard Goode lees je uitsluitend positieve verhalen, dus vandaar.
De opname van Brahms' Eerste symfonie door de Wiener Philharmoniker o.l.v. Carlo Maria Giulini wordt de zesde uitvoering van dit stuk in mijn cd-kast. Ik probeer zo langzamerhand de opnames van Giulini te verzamelen, want hoe eigenaardig zijn opnames soms ook zijn (dikwijls traag, soms zelfs log), ze zijn altijd interessant. Zijn opname van de Vierde van Brahms met eveneens de Weners vind ik erg fraai, ook al blijft Kleiber nummer 1 natuurlijk. Van de gebruikelijke aanvullingen op deze cd de haydn-variaties.
Van de Piano Trio's van Schubert kende ik de tweede opname (jaren tachtig) van het Beaux Arts Trio nog niet. Het Trio in Es is een meesterwerk, en ik ben benieuwd wat dit illustere gezelschap (in de oorspronkelijke bezetting) ervan maakt. Ik ben pas sins kort 'aan het pianotrio' en word steeds getroffen door de fantastische uitvoeringen door het Beaux Arts. Dan mogen hun Schubert-uitvoeringen natuurlijk niet ontbreken. In de Philips Duo-serie is ook hun eerste opname uit (ik dacht) de jaren zestig verkrijgbaar, maar dit is de digitale opname van twintig jaar later, overigens evenzeer midprice.
Soms laat ik me verleiden door 'meningen uit de pers'. De uitvoeringen van La Traviata tijdens de Salzburger Festspiele 2005 schijnen het muzikale hoogtepunt van dat jaar te zijn geweest. Anna Netrebko en Rolando Villazón vormden een droompaar, aangevuld met Thomas Hampson als Germont. De Wiener Philharmoniker o.l.v. Carlo Ricci in de bak maakten het feest compleet, zo gaat de mare. Een muisklikje op de bestelknop en je haalt het vocale feest in huis, dacht ik vorige week... Ik ben benieuwd.
Van Beethoven bezat ik nog geen box met de complete pianosonates. Ik heb wel de bijna-complete box van Gilels en een aantal losse cd's (Pollini, Kempff) maar de 'basisbox' ontbrak nog. Over de uitvoering van Richard Goode lees je uitsluitend positieve verhalen, dus vandaar.
De opname van Brahms' Eerste symfonie door de Wiener Philharmoniker o.l.v. Carlo Maria Giulini wordt de zesde uitvoering van dit stuk in mijn cd-kast. Ik probeer zo langzamerhand de opnames van Giulini te verzamelen, want hoe eigenaardig zijn opnames soms ook zijn (dikwijls traag, soms zelfs log), ze zijn altijd interessant. Zijn opname van de Vierde van Brahms met eveneens de Weners vind ik erg fraai, ook al blijft Kleiber nummer 1 natuurlijk. Van de gebruikelijke aanvullingen op deze cd de haydn-variaties.
Van de Piano Trio's van Schubert kende ik de tweede opname (jaren tachtig) van het Beaux Arts Trio nog niet. Het Trio in Es is een meesterwerk, en ik ben benieuwd wat dit illustere gezelschap (in de oorspronkelijke bezetting) ervan maakt. Ik ben pas sins kort 'aan het pianotrio' en word steeds getroffen door de fantastische uitvoeringen door het Beaux Arts. Dan mogen hun Schubert-uitvoeringen natuurlijk niet ontbreken. In de Philips Duo-serie is ook hun eerste opname uit (ik dacht) de jaren zestig verkrijgbaar, maar dit is de digitale opname van twintig jaar later, overigens evenzeer midprice.
Soms laat ik me verleiden door 'meningen uit de pers'. De uitvoeringen van La Traviata tijdens de Salzburger Festspiele 2005 schijnen het muzikale hoogtepunt van dat jaar te zijn geweest. Anna Netrebko en Rolando Villazón vormden een droompaar, aangevuld met Thomas Hampson als Germont. De Wiener Philharmoniker o.l.v. Carlo Ricci in de bak maakten het feest compleet, zo gaat de mare. Een muisklikje op de bestelknop en je haalt het vocale feest in huis, dacht ik vorige week... Ik ben benieuwd.
6 opmerkingen:
Netrebko vind ik beslist geen slechte zangeres maar wel typisch het product van een marketing hype...
De onstilbare (commerciële) behoefte aan nieuwe sterren...
(LR)
Zomaar een van de berichtjes die ik in mei naar vrienden stuurde.
Vooral over Anna Netrebko in de Metropolitan, die met Rolando Villazón in Duitsland het gedroomde operaduo vormt.
http://www.ft.com/cms/s/c43f3c4c-c333-11da-a381-0000779e2340.html
Frans Brouwer
Soms laat ik me leiden door onjuiste veronderstellingen. Na het zien van deze (Willy Decker) produktie uit Salzburg (afgelopen donderdag op Canvas TV) moet ik erkennen dat Anna Netrebko een wel hele grote zangeres én actrice is! Ook Thomas Hampson en Rolando Villazon waren in topvorm. Een werkelijk sublieme interpretatie van Verdi´s meesterwerk!
Het kan aan mij liggen, maar als het operazangers betreft beleef ik aan de generatie tussen ca. 1940 en ca. 1980 nog steeds het meeste plezier. Het is net alsof goede zangstemmen in die jaren nog de tijd kregen om op een natuurlijke manier 'uit te botten' zogezegd. Nu is de commerciële druk om binnen een paar jaar met zoveel mogelijk verschillende opera's commercieel te scoren vaak verwoestend voor de stem (vgl. Ciofi, Guleghina en misschien zelfs Bartoli). Vandaar dat ik voor een Traviata nog altijd genoeg heb aan de oude studio-opname met Victoria de los Angeles olv Serafin en de schitterende live-opname met Maria Callas olv. Giulini, La Scala, 1955. Bovendien luister je bij Callas, Olivero, Simionato en Cotrubas toch meteen naar een direct herkenbare volbloed actrice, die de psyche van de rol die ze zingt in woord en gebaar tot in de finesses vertolkt - en dat kan ik van puur 'technische' zangeressen als Netrebko en Gheorgiu helaas niet zeggen.
Overigens mag de studio-Traviata van Cotrubas op Deutsche Grammophon olv Kleiber absoluut niet vergeten worden. Een absolute klassieker, net als haar Rigoletto op hetzelfde label olv Giulini (ook op DVD Metropolitan New York 1982, olv Levine).
Over Brahms 1: ik heb een LP van de 1e van Brahms onder de jonge Claudio Abbado - een opname die ik nog terug heb gezien op cd. Tevergeefs zoek ik al jaren een cd-opname die even mooi is als deze. Ik vind het niet (bv. bij Klemperer, bij Abbado's nieuwere opnames, bij Svetlanov). Ik moet daarbij zeggen dat ik de herhaling in het 1e deel heel mooi vind, en die ontbreekt bij 80% van de opnames. Ik vraag me altijd af waarom de herhaling in Brahms Eerste Symfonie meestal niet wordt gespeeld, en in de Tweede Symfonie meestal wel.
Van de uitvoeringen zonder de herhaling vind ik Haitinks opname met de LSO nog het best, en Haitinks opname met het BSO nummer twee. Ik kocht laatst trouwens de opname van Chailly met het KCO. Hier wel de herhaling, maar een weinig insprirerende uitvoering(met uitzondering van het laatste deel). De platenspeler kan dus nog even blijven staan.
Een reactie posten