Vrijdag 6 oktober 2006, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Vladimir Jurowski
Nikolai Lugansky, piano
Turnage: Evening Songs
Prokofiev: Pianoconcert nr. 3
Stravinsky: Delen uit Le baiser de la fée
Het zijn dit soort concerten die de A-serie van het KCO zo aantrekkelijk maken. Het programma was natuurlijk niet al te avontuurlijk, maar een vakkundige jonge hond als dirigent en een even begeesterde pianist zorgden voor een prima concert. Het stuk van Turnage ging eerlijk gezegd wat langs me heen. Geen dwingende muziek, maar een luchtige klankenmousse waar ik niet echt mijn aandacht bij vast kon houden. Hierna gebeurde wat grappigs. Toen het podium verbouwd moest worden voor de vanuit de kelder omhoog te hijsen piano, begonnen de blazers en slagwerkers (die immers konden blijven zitten) opeens een stuk te spelen, gedirigeerd door Jurowksi. Het duurde precies de tijd die nodig was om de zaak voor het pianoconcert op orde te krijgen. Opvallend is om te 'horen' hoe sloom het kwebbelende publiek erachter komt dat op het podium iets aparts gebeurt... Bij de pauze werd bij de uitgang van de zaal een papiertje uitgedeeld met de gegevens van deze entr'acte: No reason to panic van de jonge Nedelandse componiste Mayke Nas. Leuk gedaan, en een goed idee voor herhaling. Het Derde pianoconcert van Prokofiev kreeg een erg stormachtige en soms wat te massieve uitvoering. De balans tussen piano en orkest was niet ideaal; nu heeft de piano het altijd moeilijk in de Grote zaal, maar sommige dirigenten weten daar raad mee. Jurowksi nog niet. Technisch was alles trouwens perfect. Maar ik hoorde het stuk eens door Martha Argerich en Chailly; tja, dat vergeet je nooit meer natuurlijk. De zes delen uit Le baiser de la fée bleken lichte kost. Ik kende het ballet nog niet, en vond de muziek aanvankelijk een wat flauwe Tsjaikovsky-namaak. In de latere delen herstelde het stuk zich, en kreeg het orkest alle gelegenheid zich van zijn beste kant te laten zien. Jurowksi bleek hier een prima dirigent. Met typische arm- en lichaamsbewegingen kreeg hij uit het orkest wat hij wilde; na afloop bekroonde een aantal orkestleden zijn debuut met applaus. Dat hij vanaf volgend jaar chefdirigent van de London Philharmonic wordt, zegt ook al veel over zijn kwaliteiten. Een mooie avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten