Vrijdag 25 augustus 2006, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Vesko Eschkenazy, viool
Mozart: Vioolconcert nr. 5
Mahler: Symfonie nr. 1
Prachige opening van het nieuwe concertseizoen. Heerlijk om dat 5e Vioolconcert weer eens te horen. Mozart componeerde het op zijn 19e, maar wat een subliem concert: fris, speels en vol diepgang. De uitvoering was weliswaar wat ongebalanceerd, maar fraai genoeg. Ik was voor Mahler gekomen natuurlijk. Met de Zesde gaf Jansons vorig jaar definitief zijn visitekaartje als groot Mahlerdirigent af, en ik was benieuwd naar het vervolg. De uitvoering maakte niet zo'n enorme indruk als bij de Zesde, maar dat zal eerder aan het stuk zelf hebben gelegen dan aan de uitvoering. Die was op enkele oneffenheden na bijzonder goed, en bij vlagen subliem. Waar Mahler flink uitpakt (zoals in het tweede en vierde deel) is Jansons op zijn best. Ik heb het eerste deel altijd bijzonder geslaagd gevonden: die flageoletnoten in de strijkers en dan die vogelgeluidjes: goed gecomponeerd! Er hingen vele microfoons boven het orkest, dus van deze uitvoering zal wel een opname voor een cd-uitgave zijn gemaakt, wellicht te mixen met de nog enige andere uitvoering die ze van deze symfonie in het Concertgebouw geven (op 17 november).
Ik heb van Mahlers Eerste symfonie welgeteld 8 uitvoeringen op cd in de kast staan: 2x Bernstein, 2x Haitink, Chailly, Abbado, Tennstedt en Muti. Ik zou eens dicotabeltje moeten gaan spelen om het kaf van het koren te scheiden. De uitvoeringen die ik de afgelopen maanden nog beluisterd heb zijn die van Chailly, de Kerstmatinee-uitvoering met Haitink en Bernstein met het KCO. Chailly is mooi maar ook wat weinig spontaan, Haitink dramatisch en Bernstein is Bernstein. Deze uitgave op DG is me echter zeer lief: het is een live-uitvoering (1987) en ik zit zelf in de zaal. Bernstein was in zoverre het meest partituurgetrouw dat hij in de finale deed wat er staat: Alle Hornisten stehen auf, um die möglich grösste Schallkraft zu erziehlen. Ik zal dat beeld nooit vergeten.
2 opmerkingen:
De mooiste en beste staat niet in je kast: Boulez met het Chicago Symphony Orchestra.
(Leen Roetman)
Een reactie posten