8 juli 2018, Concertgebouw Amsterdam
Leo van Doeselaar, Maarschalkerweerdorgel
J.S. Bach: Toccata en fuga, BWV 565
J.S. Bach: Concerto in d, BWV 596
Rossini: Petite caprice in C 'style Offenbach'
Rossini: Ouverture La gazza ladra
Verdi: Uit Requiem: Kyrie eleison & Sanctus
Yon: Humoresque l'organe primitivo
Widor: Uit Symfonie nr. 5: Allegro vivace
Saint-Saƫns: Danse macabre
Vorig jaar speelde Leo van Doeselaar ook op een zondagmiddag in juli een heerlijk uurtje orgel in de Grote Zaal (zie hier de weblog). Toen was het (eind juli) een regenachtige middag, nu begin juli reeds vol zomers, en nu ik deze weblog een maand later schrijf nog steeds. Tja, de Gazza ladra ouverture van Rossini op het orgel in de Grote Zaal, of Bachs bekendste orgelwerk... Die 70 minuten zijn precies genoeg, maar ook uniek: je zit gedurende het concertseizoen uren en uren naar dat instrument te kijken, maar je hoort het verder nooit. Verder precies wat ik vorig jaar schreef en drie jaar gelden (volg de link in de weblog van vorig jaar). Van Doeselaar is een heerlijk spelende organist, die met trots alle facetten van zijn instrument tentoonspreidt. Zijn introfilmpje uit mei j.l. zegt genoeg: zie hier. Hierboven een foto van de bouwer van het orgel in de Grote Zaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten