Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Ludovic Morlot
Lynn Harrell, cello
Messiaen: Les offrandes oubliées
Dutilleux: Tout un monde lointain...
Franck: Symfonie
Ik hoorde de geweldige symfonie van Franck ooit eens eerder live, door het Residentie Orkest, toen het nog speelde in het Congresgebouw. Het verbaarst me nog steeds waarom het stuk niet tot het kernrepertoire van Bernard Haitink behoort, want als er een werk is waar de Duitse en Franse romantiek samenvloeien is het wel in deze driedelige symfonie. Enfin, de jonge Franse Ludovic Morlot maakte zijn debuut bij het KCO en deed dat vol overtuiging. Hij had de boel stevig onder controle, en dan klinkt zo'n groots werk groots. Het programma voor de pauze kon mij maar matig bekoren. Messiaen en Dutilleux zijn geen lievelingscomponisten; het celloconcert van de laatstgenoemde is ronduit vervelend, hoe betrokken Lynn Harrell ook speelde. Hem hoorde ik ook eens eerder tijdens een concert, in 1988 tijdens een zomerconcert met Chailly. Geen concert voor de eeuwigheid, maar fijn om die symfonie van Franck weer eens live gehoord te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten