Donderdag 27 mei 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Herbert Blomstedt
Bruckner: Symfonie nr. 5
Bij al het KCO-Mahler-geweld dit en volgend seizoen wat weinig Bruckner. Volgend seizoen dirigeert Jansons de Zevende; ik heb voor twee concerten een losse kaart besteld. Nu dan eerst Bruckners contrapuntisch meesterwerk. Het werd een memorabele uitvoering door de relatieve lichtheid, transparantie en de wat vlottere tempi dan gewoonlijk. Juist door deze aanpak vielen de vele subtiliteiten op; strijkers, koper en houtblazers reageren voortdurend op elkaar en Blomstedt maakte met zijn fijnzinnige aanpak duidelijk dat dat onderlinge reageren ook humoristisch kan uitpakken. Verder een geweldig spelend KCO, dat de aanwijzingen van Blomstedt nauwkeurig opvolgde. Dan is de uitvoering gewoon helemaal af. Blomstedt is al 82, maar hij holde de trap af als een vijftigjarige in de bloei van zijn leven. De wens naar meer Bruckner vanonder zijn handen wordt snel gehonoreerd: eind augustus dirigeert hij het Gustav Mahler Jugendorchester in de Negende. Om naar uit te zien.
6 opmerkingen:
Dit is voor mij een raadsel! Geen verslag van Turandot! Van Blauwbaards Burcht ook al geen verslag! Hoogtepunten van het DNO seizoen en in Amsterdam (jouw stad).
Wel heel veel KCO.
Om over al het moois en opzienbarends en anders in Rotterdam maar te zwijgen: Yannick & het RphO, Operadagen Rotterdam, Poetry International, Gergiev Festival Rotterdam, Dag van de romantische muziek enzovoorts!
Het NRC draagt Rotterdam een warm hart toe! Marjolein de Vos "Wat een stad is Rotterdam' (NRC vanavond). BRAVO !!
Dat artikel uit het NRC is niet toevallig ergens te bekijken? ben wel benieuwd. Helemaal gelijk dat R'dam toch t meest gevarieerde en eigenzinnige kunstaanbod heeft, passend bij het karakter van de stad.
Overigens: beschrijving van het concert met Blomstedt klopt, heb precies dezelfde ervaring, een heldere onopgesmukte Brukner zonder bombast.
http://weblogs.nrc.nl/thuiskok/2010/06/02/wat-een-stad-is-rotterdam/
hartelijk dank! Net Yannick met Debussy (L'enfant prodigue) en Poulenc (La Voix Humaine)gehoord/gezien; Debussy vond ik beter geslaagd (mooie videobeelden)afgezien van het lullige huiskamerttafereeltje; maar werkelijk een schitterend zangerstrio, buitengewoon begeleid door dirigent en orkest! Poulenc vond ik minder, het klonk als een intiem drama in een fabriekshal, kwam ook omdat Cora Burggraaf achter het orkest geplaatst was. Iets te langdradig, ik dacht aan aantal malen: nou, nu mag de stekker er wel uit! Yannick's begeleiding was voorbeeldig en stijlvol. Veel te weinig publiek, onbegrijpelijk
Voor de derde maal in mijn leven La Voix Humaine gehoord. Eerste keer was in het Concertgebouw met de legendarische Renata Scotto (1992), ruim een jaar geleden met Nelly Miricioiù in de Doelen.
Cora Burggraaf deed het vanavond (5 juni) het meest overtuigend! Wat een mimiek en invoeling, indringend geregisseerd en met live videobeelden in beeld gebracht. Effectief ondersteunend orkestspel, dat voor de pauze een kleurrijke impressie gaf van Debussy's Verloren Zoon. Omdat Debussy en zijn librettist geen rol voor de rechtschapen broer hadden bedacht, ontbeerde de parabel l' Enfant prodique een echt dramatisch gegeven.
Ook zaterdagavond een matig gevulde zaal, het publiek van die twee avonden had denk ik makkelijk op 1 avond in de zaal gepast!
Een reactie posten