Opera 15 juni 2009

Maandag 15 juni 2009, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera

Bizet: Carmen

Carmen - Nadia Krasteva
Don José - Yonghoon Lee
Escamillo - Kyle Ketelsen
Micaëla - Genia Kühmeier
Koor van de Nederlanse Opera
Koninklijk Concdertgebouworkest o.l.v. Marc Albrecht

Laat ik maar eens de recensies voor zijn en eigengereid 'the morning after' mijn mening geven over deze nieuwe productie van Carmen. Ik had het allerlaatste losse kaartje van deze première kunnen bemachtigen; volgende week volgt nog mijn reguliere abonnementsvoorstelling. Ik verheug me er nu al op want deze Carmen staat op gelijk niveau met de succesproducties van Die Frau ohne Schatten en La traviata, eerder dit seizoen: enscenering, zangers, koor en orkest zijn in perfecte harmonie. De enscenering van Robert Carsten is prachtig. De ronde tribune met stoeltjes wordt in het derde bedrijf treffend omgebouwd tot een kloof waar de vrijbuiters hun kamp hebben opgeslagen, en in het vierde bedrijf zit de tribune vol met koorleden en de vele figuranten, allen in zomerse dracht en dito gedrag. In alle situaties is er sowieso de boodschap dat daarvóór, in het brandpunt van de tribune cq de arena van de liefde, de centrale handeling plaatsvindt: de strijd tussen Carmen en Don José. De Bulgaarse Krasteva is een fraaie mezzo, die echter nog fraaier acteert; ontdekking van de avond is de jonge Koreaan Yonhoon Lee, die zowel uiterlijk als vocaal perfect bij zijn rol past. Uitdagende personenregie: Carsten laat Carmen en Don José tijdens het tweede bedrijf alles bij elkaar een minutje of twee vrijen op een verder leeg podium. Genia Kühmeier zingt gewoon mooi, mooier, mooist. Haar aria in het derde bedrijf was subliem, al even geweldig begeleid door het Koninklijk Concertgebouworkest onder Marc Albrecht, die hier lieten horen dat Bizet een voorloper van Ravel is. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe Jansons Carmen gedirigeerd had, maar Albrecht leek hier de ideale dirigent. Het orkest speelde op zijn best; het is altijd goud wat er klinkt wanneer het KCO in de orkestbak van het Muziektheater zit, maar vanavond zat daar nog een extra schittering aan. De opera klonk ragfijn en transparant; nergens overdreven pathetisch, eerder subtiel; is dat het typisch Franse eraan? Carmen is een wat rare opera: er zitten prachtige muzikale vondsten in, en je hoort naast de meezingers een voortdurend dreigende ondertoon, maar de spreekteksten halen toch ook de vaart en eenheid uit de muziek, terwijl deze niet overal even consistent is opgebouwd. Maar ik denk dat deze muziek niet beter had kunnen klinken dan ik gisterenavond gehoord heb, en dan valt er verder niks te klagen. Integendeel!