Boccherini-gedoe

Onlangs maakte ik een klein foutje, typisch een misverstand. Struinend op de website van Amazon kwam ik bij Boccherini terecht en besloot nu eindelijk eens een complete en goede uitvoering van zijn Gitaarkwintet nr. 4 in D met het verrukkelijke Fandango aan te schaffen. De dollar staat laag, dus met wat andere cd's ondanks de verzendkosten alsnog een koopje, zo dacht ik. Ik moest ooit eens (in 1991) een cd recenseren met bewerkingen voor gitaar en clavecimber en daarop wordt die Fandango werkelijk schitterend gespeeld. Ik houd niet van bewerkingen, maar dit deeltje is de uitzondering op de regel. Op een website kun je zelfs nog een stukje daarvan beluisteren, klink op deze link (nr. 11).


Van het kopen van een oorspronkelijke uitvoering kwam het sindsdien nooit, tot nu dus. Ik besloot de uitvoering van Le Concert des Nations o.l.v. Jordi Savall te kopen. Dat bleek geen misser; de uitvoering is geweldig levendig, dansant en stijlvol. Die Fandango wordt langzamer gespeeld dan Kraft en Silver deden, maar met minstens zoveel energie en stijlgevoel.


Ik kocht deze uitgave ook omdat die het Kwintet 'La Musica Notturna della Strade di Madrid' bevat. Dat stuk kende ik nog niet, maar speelt in de laatste roman van Jeroen Brouwers Datumloze dagen een rolletje, dus zodoende meteen meer begripsvorming van dat schitterende boek van Brouwers. Dacht ik. Cd ontvangen, op de iPod gezet, en zowel thuis als onderweg al een paar keer beluisterd en bewonderd. Toen ik gisteren bij beluistering van dat stuk in de roman van Brouwers nog eens nazocht wat hij er precies over schrijft, bleek dat hij het over een ander stuk van Boccherini heeft: het Gitaarkwintet nr. 9 in C 'La Ritirata di Madrid'. Die heb ik alsnog bij mijn vaste Duitse cd-internetwinkel besteld. Volgt dus nog. La Musica Notturna della Strade di Madrid blijkt overigens geen gitaarkwintet, maar een strijkkwintet, door Savall uitgevoerd in een wat uitgebreidere bezetting. Het stuk beeldt wat nachtelijke madrileense scenes uit, met een prachtige 'Il Rosario' als centraal deel. Laatste verrassing op dit punt: van dit laatste stuk blijk ik toch wel al een uitvoering in de kast te hebben staan: de Berliner Philharmoniker o.l.v. Herbert von Karajan. Tja, kamerbreed neergezet, en ter vergelijking nogal curieus. Maar eigenlijk best wel goed gedaan.


Tenslotte: ik kocht met de Savall-cd nog wat andere cd's en die werden door Amazon in drie zendingen verstuurd. Alles wel al betaald, maar één zending is nog niet gearriveerd (de andere twee al drie weken geleden). De eerste zending paste gewoon in mijn brievenbus, maar voor de tweede moest ik naar het postkantoor. En invoerrechten betalen! Dat zal ook de reden zijn dat die derde zending nog niet aangekomen is; die ligt waarschijnlijk ergens onder een tafel in een verloren hoekje bij de douane. Ik dacht te profiteren van de lage dollarkoers, maar goedkoop blijkt vooralsnog duurkoop.