Woensdag 8 november 2006, Concertgebouw Amsterdam
London Symphony Orchestra o.l.v. John Eliot Gardiner
Leif Ove Andsnes, piano
Martinu: Concert voor piano, pauken en dubbel strijkorkest
Mozart: Pianoconcert nr. 17, KV 453
Dvorák: Symfonie nr. 8
Daags na het gouden concert over tot de orde van de dag, met een fraai concert door het beste Engelse orkest geleid door John Eliot Gardiner. Eind jaren '80 en begin jaren '90 gold Gardiner als één van de beste (oude muziek) dirigenten, maar zijn ster is helemaal verbleekt. En eigenlijk wel terecht. Ik heb de nodige opnames van Gardiner in de kast staan, maar daarvan zijn er maar een paar die de tand des tijds kunnen doorstaan (de Mis in c op Philips en de opera's Idomeneo en La clemenza di Tito van Mozart en Léhars Lustige Witwe op DG), maar zijn Bach en Beethoven (en veel andere Mozarts) moeten het toch afleggen tegen de opnames van Herreweghe en Harnoncourt. Dat Gardiners expertise toch vooral ligt in de oudere muziek, bleek ook tijdens dit concert. Zijn begeleiding van het Mozart-concert was prima, en met het fijnzinnige spel van Andsnes was de uitvoering prachtig. Het concert van Martinu werd te grof gespeeld, maar wat een schitterend stuk! In de hoekdelen vliegen de vonken je om de oren... geweldig! Het zijn vooral de strijkers die de boventoon voeren. Het werk ademt een enorme krachtdadigheid uit, als een woedeuitbarsting of ontlading van emoties. Ik ga snel een opname van het stuk aanschaffen. Dvoráks Achtste werd fraai en uitbundig gespeeld; een symfonie waar niks mis mee kan, natuurlijk. Maar wel een lekker stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten