Concert 19 oktober 2021

Dinsdag 19 oktober 2021, Auditorium Gulbenkian, Lissabon

Le Concert des Nations o.l.v. Jordi Savall

Beethoven: Symfonie nr. 6 'Pastorale' 

Beethoven: Symfonie nr 7

Sinds mijn vorige concert van Savall in 2016 (zie hier) kocht ik enkele prachtige cd-uitgaven van hem gebouwd rondom een thema - die oorlog-en-vrede cd's blijven trouwens de mooiste. En nu opeens met Beethoven, dát wilde ik horen. Het bleek een schot in de roos. Ik hoorde deze twee overbekende symfonieën niet eerder zo transparant. Ultieme uitvoeringen van Beethoven-symfonieën bestaan niet (meer), maar Savall dirigeerde prachtig gedreven uitvoeringen, zonder eigenzinnigheid na te streven. De vier contrabassen musiceerden alsof ze in een jazz-café uit hun dak gingen, maar legden ondertussen wel een klankbasis waarop de rest van het orkest speelde. Ze werden na afloop door Savall niet voor niets uitvoerig bedankt. Savall sprak tussen de twee symfonieën het publiek toe, volgens mij in het Spaans, maar het publiek luisterde alsof het Portugees was. Als toegift nog het tweede deel uit de Achtste symfonie - het kon vanavond niet op. Want ook: voor het eerst sinds januari 2020 een uitverkochte zaal! Savall debuteert komend voorjaar bij het KCO - dat is een reis naar het oude vaderland waard.

Opera 1 oktober 2021

Vrijdag 1 oktober 2021, Teatro Nacional de São Carlos Lissabon
Opera van Lissabon

Tsjaikovski: Jolanta

Jolanta - Zarina Abaeva
Vaudémont - Misha Didyk
René - Evgeny Stavinsky
Robert - Guriy Guryev
Coro do Teatro Nacional de São Carlos
Orquestra Sinfónica Portuguesa o.l.v. Graeme Jenkins

Op het laatste moment besloten toch naar Lissabon te reizen om in dat prachtige operatheater de laatste opera van Tsjaikovski te horen. Evenals de vorige keer met Ernani (zie hier) een concertante uitvoering. Het viel uiteindelijk allemaal een beetje tegen. En dat lag niet aan de uitvoering: prima zangers en een goed spelend orkest onder leiding van Jenkins, die eind jaren tachtig en begin jaren negentig enkele keren bij De Nederlandse Opera vrij middelmatig gast-dirigeerde. Tegenviel vooral het zwakke libretto: Jolanta is blind en na de nodige verwikkelingen kan ze opeens weer zien, op een manier zoals in sommige Handel-opera's: er wordt uren over een enorm (liefdes)probleem gezongen en getreurd, maar in de laatste drie maten is alles ineens opgelost en iedereen blij. Tsjaikovski schreef voor het orkest prachtige muziek, maar voor de zangers is er eigenlijk weinig eer te behalen. Tenslotte, maar dat lag aan mijn onkunde: het bleek een korte opera, van nog geen vijf kwartier. De twee volgende opera-producties in dit theater (Handels Ariodante en Mozarts La clemenza di Tito) laat ik voorbij gaan - hopelijk biedt het voorjaar enkele goede redenen om naar dit mooie operahuis terug te gaan.

Opera 16 juni 2021

Woensdag 16 juni 2021, Teatro Nacional de São Carlos Lissabon
Opera van Lissabon

Verdi: Ernani

Ernani - Gregory Kunde
Elvira - Hui He
Don Carlo - Simone Piazzola
Silva - Fabrizio Beggi
Coro do Teatro Nacional de São Carlos
Orquestra Sinfónica Portuguesa o.l.v. Antonio Pirolli

Na zo'n anderhalf jaar ook weer naar een opera. Concertant uitgevoerd, maar wel op het podium van het prachtige operatheater van Lissabon. De foto boven en onder deze weblog nam ik zelf - het is een geweldig theater, gebouwd in 1793, toen Mozart pas twee jaar daarvoor was overleden, Rossini nog in de luiers lag, etc... In de zaal en de loges een kwart bezetting van bezoekers, maar koor, orkest en solisten gingen er vol voor. En eindelijk eens live die geweldige vroege opera van Verdi; ik schreef er al eens een cd-beschrijving over (zie hier). Gregory Kunde is een oude rot in het vak, maar nog prima bij stem. Hui He hoorde ik eens als Aida in de Arena van Verona (zie hier) en lijkt een beetje op haar retour. Piazzola en Beggi waren daarentegen grandioos - Piazzola is een naam om te onthouden. Als je zoals ik die grote zaal van het Muziektheater gewend bent, dan is zo'n oud klassiek operatheater enorm wennen, maar ook: beseffen dat de meeste opera's juist voor zulke zalen zijn geschreven. Dus: intiemer, directer, en dus ook voor minder zware stemmen. Ik zat precies in het midden van de zaal, maar het was alsof de zangers vlak voor me stonden. Het koor stond op etages achter het orkest, helaas achter plexiglas, waardoor de balans in hun nadeel uitviel. Maar goed, het was een onvergetelijke avond. Eindelijk weer een opera, en in de pauze iedereen naar het plein voor het gebouw. Ernaast loopt een straatje waar zo'n typisch Lissabons trammetje rijdt - de stiptheid van de kwartiersdienst was in de zaal goed te controleren. Het programma van volgend seizoen is nog niet bekend, maar ik ga er DV vaak naar terug!

Concert 29 april 2021

Donderdag 29 april 2021, Auditorium Gulbenkian Lissabon
Gulbenkian Orkest o.l.v. Lorenzo Viotti

Schumann: Symfonie nr. 1
Brahms: Symfonie nr. 2

Ruim een half jaar zonder live concerten; vreselijk natuurlijk maar ondertussen was ik druk genoeg met verhuizen naar Portugal. Hier schrok men in januari/februari zo van de enorme besmettingscijfers (door Kerstmis) dat men vervolgens massaal de strenge lockdownmaatregelen opvolgde - tijdens de weekenden en rondom Pasen mocht je zelfs je eigen gemeente niet verlaten. Dat had zijn effect, en meteen na Pasen werden er versoepelingen van kracht. Waaronder dat er ook weer concerten (met een beperkt publiek) gegeven konden worden. Aldus voor het eerst naar een bijna gewoon concert met heerlijke symfonieën. Het Gulbenkian Orkest staat dit seizoen nog onder leiding van Lorenzo Viotti - na de zomer verhuist hij naar De Nationale Opera in Amsterdam. Ik zag hem voor het eerst bij een invalbeurt bij het KCO in 2016 (zie hier de weblog) en sindsdien is hij aan een gestage opmars bezig. Het Gulbenkian Orkest is natuurlijk geen KCO, maar de symfonieën van Schumann en Brahms klonken prima, ook wetend dat dit pas het tweede concert van een serie van drie was, nadat het orkest een half jaar niet gespeeld had. Viotti bleef tot de laatste maat schaven, en dat leverde een spannend concert op. De zaal en het gebouw zijn typisch jaren zeventig, maar de glazen achterwand achter het orkest is erg fraai. Je kijkt uit op de tuin, er vlogen vogels (en ook een drone) voorbij en de vele kleuren groen van de bomen pasten mooi bij deze muziek. Binnenkort zelfs naar de opera in Lissabon!