01 oktober 2017

Opera 27 augustus 2017

Zondag 27 augustus 2017, Arena di Verona
Arena di Verona Opera Festival

Verdi: Aida

Aida - Hui He
Amneris - Anastasia Boldyreva
Radames - Hovhannes Ayvazyan
Il re - Ugo Guargliardo
Ramfis - Deyan Vatchkov
Amonasro - Carlos Almaguer
Arena di Verona Koor en orkest o.l.v. Julian Kovatchev

Vlak voordat ik ruim tien jaar geleden deze weblog startte, was ik ook al eens naar de Aida in de Arena van Verona. Toen in de enscenering van Zefirelli (met piramide), nu in de eerste enscenering uit 1913 - sinds toen brengen ze de Aida in die Arena (Verdi was toen pas net 12 jaar dood). Geen piramide, maar zuilen, obelisken, sfinxen en wachters met fakkels tot bovenin de arena. Bij die eerste keer zat ik op de stenen bovenin en veraf, nu in het midden op de geplaceerde stoeltjes, en nog steeds veraf. De akoestiek in de Arena is echter niet voor niets beroemd: er zitten zo'n 10-15 duizend mensen, maar als ergens bovenin een flesje bronwater omvalt dan hoor je dat. En ook het orkest en de zangers zijn - na 10 minuten gewenning - prima te horen. Wat een gelukzalige combinatie op zijn Italiaans: een arena van zo'n 2000 jaar oud, een opera met een setting waarvoor die arena gebouwd lijkt, een componist die ongeƫvenaard hartveroverend/verscheurend componeerde, en 28 graden celcius eind augustus. Die tweede (triomf)akte is in de zaal of op cd soms wat 'over de top', maar in de Arena di Verona een lust voor oor en oog. De meeste bezoekers gaan erheen met de toeristische drijfveer 'om er geweest te zijn' - mijzelf incluis - maar tijdens de ouverture voltrekt zich een massale transformatie en publieke concentratie: dit is een Verdi-opera en daar gaan we met zijn duizenden tegelijk van genieten. Ik kende geen van de zangers, en het gemiddelde niveau van wat we bij DNO horen haalden ze tijdens deze uitvoering zeker niet, maar er werd voldoende goed gezongen. Hui He en Hovhannes Ayvazyan begonnen krachtig, maar raakten gaandeweg vermoeid. Anastasia Boldereva en Carlos Almaguer leverden de beste prestaties. Koor en orkest leefden zich grandioos uit. Het was allemaal prima zo. Ik hoef er volgend jaar niet per se weer heen, maar dit was zeker niet de allerlaatste keer!