London Symphony Orchestra o.l.v. Michael Tilson Thomas
Ray Chen, viool
Sibelius: Vioolconcert
Sibelius: Symfonie nr. 6
Sibelius: Symfonie nr. 7
Dirigenten die terugkeren bij het orkest waar ze ooit eens een tijdje chefdirigent waren: dat zijn altijd krachtige optredens. Als etentjes van exen die elkaar nog steeds het licht in de ogen gunnen en begrijpen waarom ze ooit op elkaar verliefd waren. MTT was vanaf 1988 zeven jaar chef van het London Symphony en nu op zijn 73ste met zijn oude liefde een tournee met een all-Sibelius programma. Colin Davis dirigeerde ooit eens - nog voor ik in 2006 deze weblog startte - bij het KCO een concert met louter Sibelius (Pohjola's dochter en de symfonieën 3 en 6) maar verder is het huilen met de pet op wat betreft deze Finse meester in het Concertgebouw. De Zevende stond in de prehistorie eens op de lessenaars van het KCO tijdens een 20ste-eeuws programma, dus nu zowel die Zesde als Zevende voor de tweede keer live. Met dank aan MTT die beide symfonieën lekker volbloedig en groots bracht. Die Zevende is misschien wel mijn favoriete Sibelius-symfonie: subliem opgebouwd, en zowel emotioneel als eigenzinnig. Wie kan dat openingsdeel met de strijkers weerstaan, en wie die geweldige koperkoralen? En de slotmaten zijn van een unieke kracht...! Janine Jansen zou oorspronkelijk het Vioolconcert spelen, maar ze meldde zich ziek af. Het jonge aanstormende Chinese talent Ray Chen nam het over; hij won o.a. het Elisabethconcours in Brussel, maar speelde deze avond te onstuimig en te slordig. MTT begeleidde prima, maar ik hoorde betere uitvoeringen. Het programma na de pauze met de twee laatste Sibelius-symfonieën maakte het concert daarentegen geweldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten