Koninklijk Concertgebouworkest
Kristian Bezuidenhout, dirigent & piano
C.Ph.E. Bach: Klavierconcert in d, Wq 17
Mozart: Symfonie nr. 29
Mozart: Pianoconcert nr. 24
Ik denk dat dit mijn eerste concert was waar de solist in een pianoconcert ook het orkest leidde. Trevor Pinnock pingelde wel eens mee vanachter het clavecimbel, maar dat was in een symfonie. Een uitvoering van een pianoconcert waar de pianist ook het orkest dirigeerde maakte ik naar ik me kan herinneren niet eerder mee. De uitvoering van dat geweldige mineurconcert nr. 24 van Mozart was ook het hoogtepunt van de avond. Bezuidenhout speelde feilloos op een klassieke Steinway en de interactie met het orkest verliep uitstekend. Voor de pauze klonk het concert van één van de Bach-zonen een beetje obligaat; Bezuidenhout speelde dit concert eveneens op een grote Steinway - hij wisselt van instrument ongeacht en ondanks de richtlijnen van de authentieke uitvoeringspraktijk. Daarna de symfonie die het startpunt van mijn klassieke-muziekopvoeding vormde: Mozarts 29ste symfonie in A. Op de middelbare school koos ik muziek in mijn eindexamenvakkenpakket en aan de hand van deze symfonie legde de leraar in enkele lessen haarfijn de structuur van de sonatevorm en de klassieke symfonie uit. Meteen daarna analyseerden we klassikaal Mozarts Jupiter-symfonie en Beethovens Eerste. Nou, dan zit de basis er goed in! Altijd fijn om die glashelder gestructureerde nr. 29 weer eens te horen. Bezuidenhout leidde een fraaie puntige en vlotte uitvoering. Alleen het meepingelen, dit keer op een fortepiano had niet gehoeven; het overgrote deel daarvan bleef onhoorbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten