Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Daniele Gatti
Chen Reiss, sopraan
Haydn: Symfonie nr. 82
Mahler: Symfonie nr. 4
Het is me bij de opera wel eens overkomen: te laat komen. Dat was een uitvoering van Siegfried, dus ik kon toen ruim anderhalf uur het telaatkomershokje van het Muziektheater in. Nu dan voor het eerst in het Concertgebouw. Concerten beginnen daar al sinds de prehistorie om 20.15 uur, maar bij de robeco zomerconcerten een kwartier eerder; deze concerten worden relatief veel bezocht door muziekliefhebbers van ver buiten de stadspoorten en dat kwartiertje is kennelijk nodig om hen op tijd weer thuis te laten geraken. Ikzelf woon om de hoek en samen met de macht der gewoonte zorgde dat ervoor dat ik Haydns De Beer-symfonie op een tv-scherm kon bekijken, met het geluid asynchroon uit kleine luidsprekertjes. De altijd bijzonder vriendelijke concertgebouwmedewerkers boden me halverwege het stuk al een kopje koffie aan. Na de pauze dan gewoon in de zaal Mahlers Vierde. Ik hoorde het stuk bij het KCO al vele malen: o.l.v. Bernstein, Haitink, Fischer, Chailly, Jansons... Gatti dirigeerde de symfonie zonder onderbrekingen, en in de begindelen relatief traag. Waar Haitink, Fischer en Jansons het Ruhevoll vloeiend en zangerig lieten spelen, benadrukte Gatti vooral de duistere en dramatische kanten. De mij onbekende sopraan Chen Reiss zong werkelijk prachtig - haar stem leek gemaakt voor deze partij. Ik betwijfel of dit de meest idiomatische Vierde Mahler is uit de muziekgeschiedenis, maar Gatti laat het KCO wel steeds onwerkelijk mooi musiceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten