Wiener Philharmoniker o.l.v. Gustavo Dudamel
Rachmanoniv: Het dodeneiland
Reger: Vier Tondichtungen nach Arnold Böcklin
Mussorgski: Schilderijententoonstelling (ork. Ravel)
De Wiener Philharmoniker is een mystiek orkest met een grandioos verleden, en dan zitten ze om de paar jaar zomaar voor je neus hier in het Concertgebouw om de hoek. Ik hoorde ze al meerdere keren, nu in een schilderachtig programma en met een dirigent op de bok die muziek ademt: dat moest wel een goed concert opleveren. Het dodeneiland is Rachmaninovs beste compositie, fijnmazig, duister en spannend. De opname van het Concertgebouworkest o.l.v. Vladimir Ashkenazy is geweldig, en zo transparant als op deze opname speelde Weners dit stuk niet. Maar gedreven was het wel! Dat gold ook voor de uitvoering van de vier Tondichtungen van Reger, eveneens geïnspireerd op schilderijen van Böcklin (waaronder ook het dodeneiland). Ik kende deze stukken niet; het slot van het vierde stuk (Bacchanal) werd onnavolgzaam precies en krachtig gespeeld. De Weners op hun best. Na de pauze de Schilderijententoonstelling; een kolfje naar de hand van dit orkest - hun opname van dit stuk o.l.v. Valery Gergiev is meer dan geweldig. Toch vond ik deze uitvoering iets te bedaagd; Dudamel koos vooral voor veilig in plaats van voor ultieme vervoering. Het klonk allemaal prachtig natuurlijk, maar ik miste de extase. Als toegift toch nog een wals, voor de verandering uit een Tsjaikovski-ballet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten