Donderdag 11 oktober 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Alexandre Bloch
Anja Harteros, sopraan
Wagenaar: Ouverture De getemde feeks
R. Strauss: Orkestliederen (Allerseelen, Die heiligen drei Könige aus Morgenland, Waldseligkeit, Wiegenlied, Morgen!, Zueignung)
Widmann: Teufel Amor
R. Strauss: Tod und Verklärung
Hoe spijtig dat Jansons wederom moest afzeggen! Dit programma toont Jansons' veelzijdigheid: na de fragiele liederen van Strauss een grandioos veelomvattend werk van Widmann, dreigend en massaal. De jonge Alexandre Bloch nam het programma ongewijzigd over, verhuisde Widmann naar vóór de pauze. Dat leverde voor vele concertgangers een koude douche op. Na de grandioos gezongen en gespeelde orkestliederen van Strauss dachten velen dat het al pauze was. Maar nee, het orkest bleef zitten, er kwamen zelfs orkestleden bij, dus men dacht: o ja, er komt nog wat. Dat bleek dus een massief modern werk van een half uur te zijn. Wel goed eigenlijk: kunst mag uitdagen! Hoe fraai Teufel Amor, Tod und Verklärung en de ouverture van Wagenaar ook klonken: onbetwist en onvergetelijk hoogtepunt van dit concert was het optreden van Anja Harteros. Tijdens de laatste Kerstmatinee maakte ze enorme indruk in de Vier letzte Lieder onder Haitink, en nu zo mogelijk nog meer met deze zes orkestliederen. Ik kende ze van de opnames van Elisabeth Schwarzkopf en Jessye Norman, maar Harteros zong ze mooier. Zouden ze met Jansons op de bok voor RCO Live zijn opgenomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten