Recital 3 juni 2012

Zondag 3 juni 2012, Concertgebouw Amsterdam
Radu Lupu, piano

Schubert: 4 impromptus op. post. 142, D935
Franck: Prélude, Choral et Fugue
Schubert: Sonate in A, D959
Schubert: uit Sonate D958: Adagio (encore)

Lupu is een grillige grootmeester, maar in dit repertoire kan het nauwelijks misgaan, en dat ging het ook niet. Al bij die eerste Impromptu van de tweede reeks ging ik al bijna voor de bijl, zo verstild en raak speelde hij deze sublieme muziek. Het gehele verdere concert draaide daarom: verstilling en intimiteit. Lupu kwam op, ging zitten en speelde zoals hij dacht dat het goed was; af en toe een misslag, maar steeds precies zoals deze muziek op zijn mooist klinkt. De sonate D959 is een favoriet, vanwege dat onnavolgbaar mooie Andantino. Niks 'wiegend' en lieflijk melancholiek' dat openingsthema, zoals de schrijfster in het programmaboekje schreef, maar bij de keel grijpend intens en tragisch. Schubert componeerde het op zijn 31ste, enkele weken voor zijn dood. Ach, was hem nog maar tien extra jaren gegund...