Donderdag 17 maart 2011, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. David Zinman
Turnage: Texan Tenebrae
Britten: Sinfonia da Requiem
Mahler: Nicht zu schnell uit Pianokwartet (orkestr. Matthews)
Schumann: Symfonie nr. 4
Normaliter zorgt Zinman voor goede, gedegen uitvoeringen die je de volgende dag alweer vergeten bent. Dat zou bij dit concert ook gebeurd zijn als het bij de eerste drie werken van dit programma was gebleven. Interessant, mooi gespeeld, maar niet echt pakkend. De uitvoering van de Vierde van Schumann was echter eentje om nooit meer te vergeten: zo goed hoorde ik dit stuk nog nooit eerder gespeeld, ook niet op mijn gewaardeerde cd-uitvoering door Sawallisch. Met relatief hoge tempi, uiterst doorzichtig orkestspel en fijnzinnige accentueringen zorgde Zinman voor een uitvoering die deze symfonie nog overtuigender liet klinken dan het werk uit zichzelf toch al is. Het eerste en laatste deel slibben door hun hoge tempo en gevlochten thematiek gemakkelijk dicht, maar Zinman had het orkest perfect in de hand en liet het bijzonder scherp en transparant spelen. Het hoge tempo van het 'Ziemlich langsam' in het openingsdeel was een vondst, en de mysterieuze overgang van deel 3 naar deel 4 werd grandioos gerealiseerd. Een geweldige uitvoering!
O ja, voor wie een bespreking van Mahler 8 o.l.v. Jansons mist: ik was door omstandigheden helaas verhinderd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten