Concert 25 augustus 2010

Woensdag 25 augustus 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Ferrucio Furlanetto, bas

Bartók: Muziek voor snaarinstrumenten, slagwerk en celesta
Moessorgski: Liederen en dansen van de dood
Strawinsky: De vuurvogel, suite 1945

Jansons wordt meer en meer een onzekere factor voor het KCO - zijn concerten in september heeft hij moeten overdragen aan Bernard Haitink, geen straf overigens - maar áls hij voor het orkest staat ben je als luisteraar meer dan ooit gezegend. Dit concert was wederom een bewijs dat Jansons en het KCO een unieke combinatie vormen die zijn weerga niet kent. De subtiliteiten, perfectie en het van nature muziekmaken dringen zich als onweerstaanbare entiteiten aan je op, en je legt je er door zulke ongebruikelijke vanzelfsperkendheid verbluft bij neer. De Muziek van Bartók hoorde ik ook al eens erg fraai onder leiding van Iván Fischer (zie hier de weblog), maar ook nu was de uitvoering prachtig. De suite uit 1945 uit De vuurvogel is een paradepaardje van dit orkest en deze dirigent; in 2007 hoorde ik dit stuk door deze combinatie ook al eens (zie hier), en nu even perfect. Hoogtepunt van de avond (voor zover mogelijk) was het optreden van de Italiaanse bas Ferrucio Furlanetto. Hij gedroeg zich als een heldentenor: bij zijn aantreden een minzaam knikje naar de concertmeester, en na afloop kushandjes naar het publiek. Maar wat een uitvoering, wat een geweldige imposante stem en voordracht! De zaal was muisstil, platgeslagen door zo'n volle stem die naar het leek deze Russische muziek ten volle beheerste. Tja, prachtig allemaal!